tag:blogger.com,1999:blog-4604067634728047322024-02-07T09:38:16.628+01:00Misje JezuiciBlog Biura Misyjnego Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-MazowieckiejBiuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.comBlogger108125tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-86896776805256802172015-01-15T13:59:00.001+01:002015-01-15T13:59:53.636+01:00Nowa strona, nowy link, nowa działalność: www.WAkcji.org. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">Kochani!<br />Informujemy, iż wszystkie aktualne informacje na temat działalności Biura Misyjnego Jezuitów znajdziecie na nowej stronie: <a href="http://www.wakcji.org/" style="color: #1155cc;" target="_blank">www.WAkcji.org</a>.<br />Zapraszamy także do śledzenia naszego profilu: <a href="http://www.facebook.com/WAkcji" style="color: #1155cc;" target="_blank">www.facebook.com/WAkcji</a></b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://wakcji.org/wp-content/uploads/2013/10/slider4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://wakcji.org/wp-content/uploads/2013/10/slider4.jpg" height="204" width="640" /></a></div>
<br /></div>
Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-85797671776306679872013-10-12T14:24:00.000+02:002013-10-12T14:24:01.631+02:00KIERMASZ MISYJNY -Wsparcie chrześcijan w Syrii<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">KIERMASZ MISYJNY</span></b> </div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Niedziela 20 X 2013 r.
godz. 7.30 – 21.00 </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Sanktuarium św. Andrzeja Boboli
(ul. Rakowiecka 61) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">WSZYSTKIE OFIARY PRZEZNACZONE ZOSTANĄ NA:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Wsparcie chrześcijan w Syrii </span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTt_81ACLkXwA-_l8A4sAwA06qOoOoDsUTukn1VoY9IIl9E0OCY1QcF7CLlQPaYfa6XztzeYpgmUI6lFPkGBTITDCKxJlbZOEwXXopfhv3IZkP7_TIb87vT5MZa6oV8WMi5EvfcAaUkUQ/s1600/syria4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTt_81ACLkXwA-_l8A4sAwA06qOoOoDsUTukn1VoY9IIl9E0OCY1QcF7CLlQPaYfa6XztzeYpgmUI6lFPkGBTITDCKxJlbZOEwXXopfhv3IZkP7_TIb87vT5MZa6oV8WMi5EvfcAaUkUQ/s1600/syria4.jpg" /></a></div>
<b><br /></b>
<b>Gościć będziemy o. Zygmunta Kwiatkowskiego</b>, jezuitę
pracującego w Syrii.<br />
Opowie On o potrzebach tamtejszej
wspólnoty chrześcijan.
<br />
<br />
<hr />
<br />
Zechciejcie ofiarować na kiermasz przedmioty, które dla Was są zbędne, a
innym mogą się jeszcze przydać. Mogą to być:<br />
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>rękodzieła artystyczne, zabawki, pamiątki </li>
<li>książki, albumy, filmy, obrazy fotografie, znaczki, medale, przedmioty
domowego użytku </li>
<li>prezenty, którymi się już nacieszyliście, itp. </li>
</ul>
Dary te można dostarczać do soboty 19 X br. do zakrystii Sanktuarium oraz na
furtę domu zakonnego Ojców Jezuitów (ul. Rakowiecka 61).<br />
<br />
<hr />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzrx73E-sP6eSeWKxFj6aScqRPFvtGYdwTz8kYHc4P4_Lf-d9dF_vsWgRZou1Us_LShyphenhyphenBxj11YUTfOW-UlRvYn_wRdbA_qG-8TWnUAq-g1RQjealXb4eCuReMzT7RibR122QPZij_mINk/s1600/syria+3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzrx73E-sP6eSeWKxFj6aScqRPFvtGYdwTz8kYHc4P4_Lf-d9dF_vsWgRZou1Us_LShyphenhyphenBxj11YUTfOW-UlRvYn_wRdbA_qG-8TWnUAq-g1RQjealXb4eCuReMzT7RibR122QPZij_mINk/s200/syria+3.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Wszelką pomoc materialną można
przesyłać na konto bankowe: </div>
<div style="text-align: center;">
64 2030 0045 1110 0000 0101 8520 </div>
<div style="text-align: center;">
z dopiskiem: SYRIA </div>
<br />
<br />
Biuro Misyjne Jezuitów<br />
ul. Ludwika Narbutta 21
<br />
02-536 Warszawa<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.misjejezuici.blogspot.com/"> www.misjejezuici.blogspot.com</a></div>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0Rakowiecka 61, Warszawa, Polska52.205945294998891 21.00046061481930352.203512794998893 20.995418114819305 52.208377794998889 21.0055031148193tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-75787638820492848702013-10-10T08:36:00.000+02:002013-10-10T08:46:16.526+02:00Wsparcie Chrześcijan W Syrii!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggQK0MKy6xCu7LuuM7kaW3pQ9xJuY_9wWHgs9yEf8SZT-Ig1kl3dajEa3Pih5zu_LUNb2rSTZcPBBtu2NNKcL5mIckZMMxua-D_dOL4NKjYoyMYxVhIIlc9925qVFl1jQvoPlqPJTuPVg/s1600/kiermasz+misyjnys_sfw2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggQK0MKy6xCu7LuuM7kaW3pQ9xJuY_9wWHgs9yEf8SZT-Ig1kl3dajEa3Pih5zu_LUNb2rSTZcPBBtu2NNKcL5mIckZMMxua-D_dOL4NKjYoyMYxVhIIlc9925qVFl1jQvoPlqPJTuPVg/s1600/kiermasz+misyjnys_sfw2.jpg" /></a></div>
<br /></div>
Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-14262777618352940942013-07-20T09:00:00.000+02:002013-08-03T09:27:17.104+02:00Czas wracać do Afryki.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikK1DtyGaf2jzN6k1YOdDQ5-3tEqkdEw-7uW2a6T9BBJO_SwwOACMFopsuqoQuvWlXLEF0bt2Q12EKPGTcDKH9RHnd2uVMFHr4UqaSSDj22dJJmZj05wCEexRtBLTFy_7YElkq7oIFVkk/s1600/IMG_0579czr50.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikK1DtyGaf2jzN6k1YOdDQ5-3tEqkdEw-7uW2a6T9BBJO_SwwOACMFopsuqoQuvWlXLEF0bt2Q12EKPGTcDKH9RHnd2uVMFHr4UqaSSDj22dJJmZj05wCEexRtBLTFy_7YElkq7oIFVkk/s320/IMG_0579czr50.jpg" width="320" /></a><b>Bydgoszcz, 17 lipca 2013; </b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Drodzy Przyjaciele! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Moje wakacje się już kończą. </div>
<div style="text-align: justify;">
Czas wracać do Afryki. </div>
<div style="text-align: justify;">
Czas znowu celebrować liturgię w nieco inny sposób niż w Europie.
Przykładem inności w stosunku do naszej europejskiej liturgii jest uroczyste wniesienie Biblii.
Tak celebrujemy w naszej parafii Chrystusa Króla w Mumbwa (w Zambii).
W Europie zwykle w uroczystej liturgii wnosi się ewangeliarz po drugim czytaniu, w czasie śpiewu ALLELUJA, przed odczytaniem Ewangelii.
W Zambii natomiast wnosi się Biblię przed pierwszym czytaniem.
Sposób procesyjnego wniesienia za każdym razem jest troszkę inny.
Jest to moment, który pozwala na kreatywną twórczość inkulturowaną.
Dlatego każda uroczysta liturgia jest jedyna w swoim rodzaju. </div>
<div style="text-align: justify;">
Możecie to zobaczyć na załączonych fotografiach.<br />
<br />
Z Bogiem – Józef Matyjek SJ
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqOFHKjF4Z3oYS3lzHrTqFNDQkPCLJjqvjyj0rOJunaQjheDhXIl40rQCxCk6RGi2x-tBuCL0g2d1zO9hpycycyEx5MB9AqZx1u2NIbouAOVCaqXK4u79SQg9shMOzq5OgtjtWv-wpV8/s1600/IMG_0578czr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqOFHKjF4Z3oYS3lzHrTqFNDQkPCLJjqvjyj0rOJunaQjheDhXIl40rQCxCk6RGi2x-tBuCL0g2d1zO9hpycycyEx5MB9AqZx1u2NIbouAOVCaqXK4u79SQg9shMOzq5OgtjtWv-wpV8/s320/IMG_0578czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-86682574792874991382013-07-02T08:00:00.000+02:002013-07-02T08:00:08.719+02:0013 ostatnich lat w Mumbwa<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidfZtrAm-gJJKmzBkxGCHoqAUb00lmlPHT39jbvr0CDmd5eStar2jUWK-1KLdUYWXeSRQ4nwXzJqe0TsiJCx4WF-7I3_nVDLQ_EJPKi8_C4kXOS0EYmnhtiiignnsGbvhlwsWZuSpStOc/s1600/_DA31939c.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidfZtrAm-gJJKmzBkxGCHoqAUb00lmlPHT39jbvr0CDmd5eStar2jUWK-1KLdUYWXeSRQ4nwXzJqe0TsiJCx4WF-7I3_nVDLQ_EJPKi8_C4kXOS0EYmnhtiiignnsGbvhlwsWZuSpStOc/s320/_DA31939c.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Bydgoszcz, 15 czerwca 2013; </b><br />
<br />
Drodzy Przyjaciele!<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Połowa moich trzymiesięcznych „wakacji” już minęła.
Tymczasem mój zambijski Prowincjał daje mi znać, że pracuje nad przeniesieniem mnie na inną placówkę po moim powrocie do Afryki. </div>
<div style="text-align: justify;">
Z wdzięcznością więc spoglądam z Polski na te 13 ostatnich lat, które spędziłem w Mumbwa.
Pomagają mi w tym fotografie: </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li>kościółki wśród afrykańskiej przyrody; </li>
<li>afrykański motyl = znak czasu; </li>
<li>nasz dom; </li>
<li>ołtarz codziennych Mszy św.; </li>
<li>maleńka sadzonka w ziemi, która, być może, stanie się drzewem; </li>
<li>drogowskaz do naszego kościoła; </li>
<li>Jakub Rostworowski SJ, mój proboszcz i towarzysz przez 13 ostatnich lat; </li>
<li>nasze siostry i nasi parafianie; </li>
<li>krajobraz naszej rozległej parafii; </li>
<li>... :)</li>
<li>ostrzegawcze napisy na domach: „na AIDS nie ma lekarstwa”. </li>
</ul>
<br />
Z Bogiem – Józef Matyjek SJ<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzxjiAiBdSXMz3WtVFo7D6gXb0n6HKKvYrdxKIFrNXSc9hB-95yNbpoAGxORXNefMi6FbGc04qPKsxoeF6vv2eZgqyxcjDKj5XGWLRCqJx0QnKPfCZaFrNtuI29fCELsIlKivijemewyE/s1600/_DA31939c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzxjiAiBdSXMz3WtVFo7D6gXb0n6HKKvYrdxKIFrNXSc9hB-95yNbpoAGxORXNefMi6FbGc04qPKsxoeF6vv2eZgqyxcjDKj5XGWLRCqJx0QnKPfCZaFrNtuI29fCELsIlKivijemewyE/s320/_DA31939c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtbgHIf20WcJJfJSAtUPmmbKxr12k-GWGQC9_KgLK1hRc3voPFDhJmrqr0u6VYxsqUKCtO-7yqhDADcYvn4deE5_GKxYKo1K4xNJ0JZ5qcmc3eYEr8cau8A1Q1K4ulx_j5_9li_sHrLYU/s1600/_DA31945c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtbgHIf20WcJJfJSAtUPmmbKxr12k-GWGQC9_KgLK1hRc3voPFDhJmrqr0u6VYxsqUKCtO-7yqhDADcYvn4deE5_GKxYKo1K4xNJ0JZ5qcmc3eYEr8cau8A1Q1K4ulx_j5_9li_sHrLYU/s320/_DA31945c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyuFGn3PhNF3uuzpbSwVpRZvfuVBNUZH4IY4o80j59IG9ASaWQZ_sRPtfaxAUb98zMse7xyRnMUabucQXH3lC26xDwoOi9v4EHoSUti4bU6RAbpN6r_UvuyiXgk8yEWQ5azQnoAozWkZg/s1600/_DA31954c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyuFGn3PhNF3uuzpbSwVpRZvfuVBNUZH4IY4o80j59IG9ASaWQZ_sRPtfaxAUb98zMse7xyRnMUabucQXH3lC26xDwoOi9v4EHoSUti4bU6RAbpN6r_UvuyiXgk8yEWQ5azQnoAozWkZg/s320/_DA31954c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwng_7yhp8-MbGYMRXl1e0uJcoSXY7plMN7vRzrLIsNygoE4wsINjDGuGl2v6g5PMmxdF9j4XSJI0BI4_IMaeHd2htw4ohsnWqAS-iwrTOa7XWpzZ_dHqXtc8VZ7tLCehi5mKpHlNqRw/s1600/_DA31989c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwng_7yhp8-MbGYMRXl1e0uJcoSXY7plMN7vRzrLIsNygoE4wsINjDGuGl2v6g5PMmxdF9j4XSJI0BI4_IMaeHd2htw4ohsnWqAS-iwrTOa7XWpzZ_dHqXtc8VZ7tLCehi5mKpHlNqRw/s320/_DA31989c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLRHNyRe3fPShcGLFBt-hF_bJCGDxq_fBgF5CP2amTcBXPfk1VvUuGe3jkLw5_NmqUTYU9AkbyZeqJxY060kf74okqJhujL-ULak9p-hl0EdR7-0IW8kEZNUa7-nShiihYCSV3HtlSrEA/s1600/_DA31995c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLRHNyRe3fPShcGLFBt-hF_bJCGDxq_fBgF5CP2amTcBXPfk1VvUuGe3jkLw5_NmqUTYU9AkbyZeqJxY060kf74okqJhujL-ULak9p-hl0EdR7-0IW8kEZNUa7-nShiihYCSV3HtlSrEA/s320/_DA31995c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPNHHzuu2BuknrEF26lqaC8FMIXmX1MuMvZEsvAAG1z5Y62yQuytJLwcLZiTST8ngAa-jRgA1NexTWGg1vsYUrqqNmN7DkYucAc3hZnPlkJoZwVYumpIPLu59R-pI5Km8SrbMNY8_Wg6Q/s1600/_DA32016c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPNHHzuu2BuknrEF26lqaC8FMIXmX1MuMvZEsvAAG1z5Y62yQuytJLwcLZiTST8ngAa-jRgA1NexTWGg1vsYUrqqNmN7DkYucAc3hZnPlkJoZwVYumpIPLu59R-pI5Km8SrbMNY8_Wg6Q/s320/_DA32016c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIGURMgoszrLx-ZGiCYBS1XBpxMfh-NHHGeubVXQ_uEjtYub9ZyB7dr3fqRV8Eghjm1Fx6K1Z8_YEqsvLAo9gqZTWR8-RYaG73S5y_VsgHss11aZGzluEL59glffocq-z0lVbSPA5LN2E/s1600/_DA32034c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIGURMgoszrLx-ZGiCYBS1XBpxMfh-NHHGeubVXQ_uEjtYub9ZyB7dr3fqRV8Eghjm1Fx6K1Z8_YEqsvLAo9gqZTWR8-RYaG73S5y_VsgHss11aZGzluEL59glffocq-z0lVbSPA5LN2E/s320/_DA32034c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXGQrJgXK0lLce0s67m_lPj1V5XzC3THycWFEYq2bPFR9wElnyTK2b4chnSRx8PMOJ2qZwYe4Q3wGjWteVzDeGdVXPqYAgdDGLE-qQnlqhVM1SZF6AnKyHQnmotKB75-ZTBT02Uj3ZLhk/s1600/_DA32039c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXGQrJgXK0lLce0s67m_lPj1V5XzC3THycWFEYq2bPFR9wElnyTK2b4chnSRx8PMOJ2qZwYe4Q3wGjWteVzDeGdVXPqYAgdDGLE-qQnlqhVM1SZF6AnKyHQnmotKB75-ZTBT02Uj3ZLhk/s320/_DA32039c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb3-ieEv9QTXeKwYCu8QjN7DLYNLpiy2rcMPoqpuenmJ8f0upMYp_rgLG2jv3m2HfOFIGQXHsRpo-aA9VZQ96tZzwg9j1-0cc37wOoz8oyc9cCgOr9otfxHS6Rl7TuaARSNFmZ5DSxQJA/s1600/_DA32051c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb3-ieEv9QTXeKwYCu8QjN7DLYNLpiy2rcMPoqpuenmJ8f0upMYp_rgLG2jv3m2HfOFIGQXHsRpo-aA9VZQ96tZzwg9j1-0cc37wOoz8oyc9cCgOr9otfxHS6Rl7TuaARSNFmZ5DSxQJA/s320/_DA32051c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6xpJg7w7XdMJIxvBItQBA9tWaGBkHB5WewDrfvptGOb0tIr7zbeHuTRB2A4sOGLNhzikqJWkXAIgTCIJY57q8MYgMmPpbiaMb4Yiv3tgDQrMMJzExIOu1hM_qbBO7CSsvhtdscYNi3jc/s1600/_DA32054c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6xpJg7w7XdMJIxvBItQBA9tWaGBkHB5WewDrfvptGOb0tIr7zbeHuTRB2A4sOGLNhzikqJWkXAIgTCIJY57q8MYgMmPpbiaMb4Yiv3tgDQrMMJzExIOu1hM_qbBO7CSsvhtdscYNi3jc/s320/_DA32054c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEmAlyupH62tUUGZh8-G9SS1Ounskx2ZukK411rOJwJJD-pHvC2SwtJQYCZEcqgeimNgypPkeFvBroiA4k0dh0csjV1ULyYoK5Lc2EyTah6DikTD7vgy2cQD9i9yw50n4wLhsC6NLy-2Y/s1600/_DA32058c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEmAlyupH62tUUGZh8-G9SS1Ounskx2ZukK411rOJwJJD-pHvC2SwtJQYCZEcqgeimNgypPkeFvBroiA4k0dh0csjV1ULyYoK5Lc2EyTah6DikTD7vgy2cQD9i9yw50n4wLhsC6NLy-2Y/s320/_DA32058c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEJbGdKf9bbH9Rwt3kTnt7pkAnOPNSavSflp40jUFMD6nwkc3dQsDxhcpxKMKi5IOuvaFC-qHsdVkCveCpWNrXnuExa-CRdlLF93RFsfy0wJn44uOPrjsHldV1QZG5p5zMNq2n-GGbxcM/s1600/_DA32074c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEJbGdKf9bbH9Rwt3kTnt7pkAnOPNSavSflp40jUFMD6nwkc3dQsDxhcpxKMKi5IOuvaFC-qHsdVkCveCpWNrXnuExa-CRdlLF93RFsfy0wJn44uOPrjsHldV1QZG5p5zMNq2n-GGbxcM/s320/_DA32074c.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDhZQXfQGP8EL-VTIhrisuB8iglu5hs6zAsOC0h9cV4DZFQ4zf8TjvDNPFeUHV9mCjrqR8K6DdmFIeoVoKdNDK8UznXsI3ILqlB-ZP_mXPOhTjSe3zb27ogi3ONPS0aN0V9bkfUaXghLc/s1600/_DA32115c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDhZQXfQGP8EL-VTIhrisuB8iglu5hs6zAsOC0h9cV4DZFQ4zf8TjvDNPFeUHV9mCjrqR8K6DdmFIeoVoKdNDK8UznXsI3ILqlB-ZP_mXPOhTjSe3zb27ogi3ONPS0aN0V9bkfUaXghLc/s320/_DA32115c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCEdfqRtAzVXKIZcOs23mhJBKqU1jVDpmeve3V8Nw0bjyRh8wNKSG8TfCW3K6WIAcoMWptDFMHHwOAKXO63BIniqB_-wYh2KtKzYk3THAYlzrQA8sL1SN23ec7HtFCWlC4Y6_nQhqELUM/s1600/_DA32118c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCEdfqRtAzVXKIZcOs23mhJBKqU1jVDpmeve3V8Nw0bjyRh8wNKSG8TfCW3K6WIAcoMWptDFMHHwOAKXO63BIniqB_-wYh2KtKzYk3THAYlzrQA8sL1SN23ec7HtFCWlC4Y6_nQhqELUM/s320/_DA32118c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQqX0DQ0xdoM4JOzXl18i2wb28ZcHBTOZHBisbogydXzXZ8CZiOtOl5XYh7f6M1kJ92xZq3hK1uTgjI3vOerIw5ooei94Eo5uca4cABmSJyqDQETAS4OunG-oWpxe6htGZsV0dFdlEILY/s1600/_DA32126c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQqX0DQ0xdoM4JOzXl18i2wb28ZcHBTOZHBisbogydXzXZ8CZiOtOl5XYh7f6M1kJ92xZq3hK1uTgjI3vOerIw5ooei94Eo5uca4cABmSJyqDQETAS4OunG-oWpxe6htGZsV0dFdlEILY/s320/_DA32126c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg95fkjziZ9y3l6ek3FM8f4yv2MfaMM7aKQ6AEttp-bujh67vi-5Ui7j6nB2AjRZi_-159xuus4Pl1VDOdCrLmZe9c_a3ps8lMTB6lt5SKOTf_qVBXtHQfgB75yxByE_91v3cBxnr0uDZo/s1600/_DA32127c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg95fkjziZ9y3l6ek3FM8f4yv2MfaMM7aKQ6AEttp-bujh67vi-5Ui7j6nB2AjRZi_-159xuus4Pl1VDOdCrLmZe9c_a3ps8lMTB6lt5SKOTf_qVBXtHQfgB75yxByE_91v3cBxnr0uDZo/s320/_DA32127c.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6BO6Tmka_tEF5ZVvkcJ0kHJ336KdB6tr18yIDmIK3Y_tmLuXTvjJ_NE4VA08qEgd_e0f_RqBhsqg9PAlirWXoKQJmvlcISYm0-bfIByiqd7sbpznKcqPT-v0CZeRZ5Z_Bc50j66pzzPw/s1600/_DA32161c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6BO6Tmka_tEF5ZVvkcJ0kHJ336KdB6tr18yIDmIK3Y_tmLuXTvjJ_NE4VA08qEgd_e0f_RqBhsqg9PAlirWXoKQJmvlcISYm0-bfIByiqd7sbpznKcqPT-v0CZeRZ5Z_Bc50j66pzzPw/s320/_DA32161c.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-371482061804545892013-06-25T08:00:00.000+02:002013-06-25T08:00:08.773+02:00Ojciec Generał Adolfo Nicolás SJ odwiedził Lusakę.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiR6GbgMOjsxo9_X5Go3ftFno5a0IkDLeM5z7EB5k5WiI7ycJeaQHj2fpuCXtRDD-Nz1RLt6NfwtrqK073llpDkP8JmVzd1k4Uq2OVmHO5dywsOHMVLhuJU9P4QdwGT-lNTn4w00rbiNs/s1600/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiR6GbgMOjsxo9_X5Go3ftFno5a0IkDLeM5z7EB5k5WiI7ycJeaQHj2fpuCXtRDD-Nz1RLt6NfwtrqK073llpDkP8JmVzd1k4Uq2OVmHO5dywsOHMVLhuJU9P4QdwGT-lNTn4w00rbiNs/s320/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+4.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<b>Mumbwa, (ZAMBIA), 17 kwietnia 2013;</b><br />
<br />
Drodzy Przyjaciele!<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ojciec Generał Adolfo Nicolás SJ odwiedził Lusakę.
11-go kwietnia na spotkaniu z jezuitami Prowincji Zambia-Malawi ojciec Generał odpowiadał na nasze pytania.
Ja zadałem następujące pytanie:
Jak ojciec Generał widzi odpowiedź Towarzystwa Jezusowego
wobec przechodzenia katolików do wspólnot pentekostalnych (zielonoświątkowych)?<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Oto odpowiedź ojca Generała: </div>
<hr />
<div style="text-align: justify;">
"W tej sprawie najważniejsze jest pytanie:
Czego możemy się uczyć od nich?
Czego my możemy się uczyć od wspólnot pentekostalnych (zielonoświątkowych)?
Możemy uczyć się od nich w takich dziedzinach jak:<br />
<br />
<ul>
<li>zaangażowanie uczuć w modlitwę, nie poprzestając tylko na rozumie; </li>
<li>wspólnota; </li>
<li>radość; </li>
<li>zaufanie;</li>
<li>nadzieja. </li>
</ul>
Czemu nie moglibyśmy się uczyć od nich?
Możemy też studiować Zesłanie Ducha Świętego (Pentecost).
Możemy studiować pentekostalizm (ruch zielonoświątkowy).
Studiować: dlaczego oni odnoszą sukces?
Co moglibyśmy wintegrować w naszą rzeczywistość?
To zagadnienie nie dotyczy jedynie wspólnot pentekostalnych (zielonoświątkowych);
ale dotyczy ono wszystkich grup, które przechwytują naszych ludzi [nawet we wnętrzu Kościoła Katolickiego].
Przykład: Neokatechumenat.<br />
Czego możemy się uczyć od Neokatechumenatu?
Możemy się uczyć od nich w czterech dziedzinach:<br />
<br />
<ul>
<li>wspólnota; </li>
<li>Biblia; </li>
<li>katecheza; </li>
<li>liturgia. </li>
</ul>
Możemy poprawić pewne sprawy, ucząc się od nich".<br />
<br />
<hr />
Tyle zanotowałem z odpowiedzi ojca Generała na moje pytanie.<br />
<br />
Z Bogiem - Józef Matyjek SJ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO3QrM3-RkIOoVXEWZRFmzsMWeBy3uD6RnR4yz5Mp8ysKEr8ab5_zvFads_WjZ2lTS7FDW_tlaIDIeOcoPQ5xf8-0zqd-uKF2eihAvdeBun_TYiOzS6wm5_94W7CgyJQuePK462VMwCcI/s1600/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO3QrM3-RkIOoVXEWZRFmzsMWeBy3uD6RnR4yz5Mp8ysKEr8ab5_zvFads_WjZ2lTS7FDW_tlaIDIeOcoPQ5xf8-0zqd-uKF2eihAvdeBun_TYiOzS6wm5_94W7CgyJQuePK462VMwCcI/s320/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYfR-wAJMayZMCOxAjGUANqIsX3xdXP3FTJZ94ANDqCZsZRteWTNFwUTkQG6WMm8pECqZwu7YPiJka0bgRAnXnKXHoVfva3xqfG4LisScEglmU6D954TgQUle5LryhtLm0fXutcdYtSJw/s1600/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYfR-wAJMayZMCOxAjGUANqIsX3xdXP3FTJZ94ANDqCZsZRteWTNFwUTkQG6WMm8pECqZwu7YPiJka0bgRAnXnKXHoVfva3xqfG4LisScEglmU6D954TgQUle5LryhtLm0fXutcdYtSJw/s320/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE_w2hn2FCqGsYVyXYQhTTt_hACwFQizNUA3juSyBQ4NbJLlIX8rD5EHRyu3S99VqrErL-RnCOWKAABpjo-uYiDEGpqv5jCmBerwIDclv4zBm8ZJpES5tUyMgPk3j0hCZBBlDC_gKOpLc/s1600/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE_w2hn2FCqGsYVyXYQhTTt_hACwFQizNUA3juSyBQ4NbJLlIX8rD5EHRyu3S99VqrErL-RnCOWKAABpjo-uYiDEGpqv5jCmBerwIDclv4zBm8ZJpES5tUyMgPk3j0hCZBBlDC_gKOpLc/s320/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General+5.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikTEpQXoskaeBB3qYbxnvusZzKPguMnVrhKKSCxY00MXGM7DHT-Zjvz43CdK03GOqKD8bnUdK2PXUjQY3yhXqtFoLiN78ZsPMhiZlHAswJ8v7yyZ5dJ9aRyc23cGEVJqdJbA9ZFdtcl3I/s1600/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikTEpQXoskaeBB3qYbxnvusZzKPguMnVrhKKSCxY00MXGM7DHT-Zjvz43CdK03GOqKD8bnUdK2PXUjQY3yhXqtFoLiN78ZsPMhiZlHAswJ8v7yyZ5dJ9aRyc23cGEVJqdJbA9ZFdtcl3I/s320/2013-04-11+Meeting+with+Fr+General.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-47232279253640056372013-06-18T09:35:00.001+02:002013-06-18T10:15:53.150+02:00Dziś odwiedziłem chorych.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsJ_0O_xvL3q3JN4yxEwAm8Qjjokh3oxxuD6CvWjjiHSQv5VzfB0Fw6xQE7f_SxUfJ_vxIrp7AhM0abYLoTg0KEaFWz3VTM3TrdTjiWxZj1h-j0SdA0gfDx0HIh_0jzCsY9bYsWyXjGww/s1600/DSCF4298czr50.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsJ_0O_xvL3q3JN4yxEwAm8Qjjokh3oxxuD6CvWjjiHSQv5VzfB0Fw6xQE7f_SxUfJ_vxIrp7AhM0abYLoTg0KEaFWz3VTM3TrdTjiWxZj1h-j0SdA0gfDx0HIh_0jzCsY9bYsWyXjGww/s320/DSCF4298czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Mumbwa (ZAMBIA), 5 kwietnia 2013; </b><br />
<br />
Drodzy Przyjaciele !<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Dziś odwiedziłem chorych.
Jedna z liderek prowadziła mnie od domu do domu.
Na nowo doświadczyłem błogosławionych owoców Małych Wspólnot Chrześcijańskich, które są katolickimi wspólnotami terytorialnymi w miasteczku Mumbwa.
Każdy należy do jednej ze wspólnot, przez sam fakt mieszkania na danym terytorium.
Nikt nie jest anonimowy.
Wszyscy się znają.
Do każdego chorego jest prowadzony ksiądz.
Niektórzy nie mają żadnej rodziny, ale nikt nie jest zapomniany, czy porzucony.
Każda wizyta to krótka rozmowa, spowiedź, komunia święta, namaszczenie chorych, krotka rozmowa z rodziną lub z sąsiadami.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Z Bogiem - Józef Matyjek SJ
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTPsXRJDQV0SwF-RS_dnGk6MZRZMPuaxoz59g45_Z9pqFxXY9gU9AKCe-EZsHPfw0yGSQiF-C7E2EBi4nd1dViaAOs3DhJe1yXYwnxFqfMjhd0wgqkN4Qd_cYaINLNejcXZW1eeOBiFqQ/s1600/DSCF4293czr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTPsXRJDQV0SwF-RS_dnGk6MZRZMPuaxoz59g45_Z9pqFxXY9gU9AKCe-EZsHPfw0yGSQiF-C7E2EBi4nd1dViaAOs3DhJe1yXYwnxFqfMjhd0wgqkN4Qd_cYaINLNejcXZW1eeOBiFqQ/s320/DSCF4293czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxdetqMQuywRyuQ5cPdFhMvzqKW-n8f0vGRGMD7KUPwG97mo_fq_hDZ92yXmBBSq2A8tBlMXYtpb0_7fsUbdNzV1D6OC8UPwK63prspxoYRji4uoB-MNqNagQ-3bmXYEIJWyHfy25HJI/s1600/DSCF4301czr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxdetqMQuywRyuQ5cPdFhMvzqKW-n8f0vGRGMD7KUPwG97mo_fq_hDZ92yXmBBSq2A8tBlMXYtpb0_7fsUbdNzV1D6OC8UPwK63prspxoYRji4uoB-MNqNagQ-3bmXYEIJWyHfy25HJI/s320/DSCF4301czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaQlYx5BDyvEqpNHerB2Y2iACKzCpOCnBN26XYDFsdhbW7JrhsED7IT6zZeiVomKp226UPUKZYvhpBfpuotTFRxxlLGqlfCk7H4xkfQ9d4oNOGdhLYQJgsGVl_Djc0k9V5k2pjuGda8-0/s1600/DSCF4313czr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaQlYx5BDyvEqpNHerB2Y2iACKzCpOCnBN26XYDFsdhbW7JrhsED7IT6zZeiVomKp226UPUKZYvhpBfpuotTFRxxlLGqlfCk7H4xkfQ9d4oNOGdhLYQJgsGVl_Djc0k9V5k2pjuGda8-0/s320/DSCF4313czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtxP23GhoSe3k2FbwUF2oy8ZEIYapN-HQhZann9PiuY2XyVlrnNn73PgE6S_LEQLFeldMi5UZW2S3YsfX9napdvnKOycu2GLrGJlOp2cdqJnnHt5oz-eOEaQd4lgfg4Aq8uSmRI1-6M3s/s1600/DSCF4315czr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtxP23GhoSe3k2FbwUF2oy8ZEIYapN-HQhZann9PiuY2XyVlrnNn73PgE6S_LEQLFeldMi5UZW2S3YsfX9napdvnKOycu2GLrGJlOp2cdqJnnHt5oz-eOEaQd4lgfg4Aq8uSmRI1-6M3s/s320/DSCF4315czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsHN0TOFnhSu-wLL-LHQf8egBj-LBoZghTcgCVDiv5NWNuRdD5T_875td7ulcbJbU-3Qg57JzHB8vmnoXWcGc0dUUhtl7_jgWOWAEPQ0GumC2gazvtGrNh7q_bTBpLzcH-jFHdaBEBxQA/s1600/DSCF4319czr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsHN0TOFnhSu-wLL-LHQf8egBj-LBoZghTcgCVDiv5NWNuRdD5T_875td7ulcbJbU-3Qg57JzHB8vmnoXWcGc0dUUhtl7_jgWOWAEPQ0GumC2gazvtGrNh7q_bTBpLzcH-jFHdaBEBxQA/s320/DSCF4319czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-41299615726035926112013-03-19T08:00:00.000+01:002013-03-19T08:00:00.521+01:00Zambia<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/26/Zambia_(orthographic_projection).svg/550px-Zambia_(orthographic_projection).svg.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/26/Zambia_(orthographic_projection).svg/550px-Zambia_(orthographic_projection).svg.png" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: justify;"><b>Historia</b></span><br />
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
Do 1964 używano nazwy Rodezja Północna. Od 1912 misja jezuitów polskich.1. W 1912 jezuici galicyjscy wypędzeni przez rewolucję portugalską z Mozambiku, przekroczyli rzekę Kafue i znaleźli się w koloniach angielskich w Rodezji Półn. W kraju istniały misje protestanckie, a na północy kraju również pierwsze stacje katolickie ojców białych. Na południu kraju istniały zaledwie dwie jezuickie stacje misyjne: Chikuni, założona przez Józefa Moreau, oraz Kasisi, założona przez lingwistę Juliana Torrend. Już 26 X 1910, wkrótce po wybuchu rewolucji, Stefan Rodenbücher i Augustyn Żurek uzyskali w Feira zgodę na założenie jezuickiej stacji misyjnej. Na miejsce pierwszej stacji wybrano wieś Kapoche, nad rzeką Luangwą. W listopadzie wyznaczono wieś Katondwe na drugą stację. 27 V 1911 Jan Lazarewicz opuścił Angonię i przybył do Katondwe, rozpoczynając misyjną działalność jezuitów galicyjskich.Dnia 11 II 1912 terytorium Rodezji Półn. zostało powierzone jako misja Prow. Galicyjskiej. Pod względem kościelnym tereny leżące po prawej stronie Luangwy, a należące dotąd do wikariatu Nyasa, zostały włączone do prefektury Zambezji. Misja północno rodezyjska została tym samym, jako odrębny organizm, uzależniona w dużym stopniu od jezuitów w Połudn. Rodezji.Na terenie misji prowadzonej przez Prow. Galicyjską było prawdopodobnie ok. 300 tys. ludności prawie zupełnie pogańskiej. Zamieszkiwali oni wioski, większe osady należały do rzadkości. Pierwszym superiorem misji został tymczasowo Alojzy Baecher. Do nowej misji należeli oprócz niego polscy jezuici: Bulsiewicz, Lazarewicz, Żurek i Uhlik. Do nich przyłączyli się jezuici innych narodowości: Kasper Moskopp z Prow. Austriackiej i Julian Merleau, Francuz z Prow. Portugalskiej, Węgier Stefan Rodenbücher i Słowak Jakub Longa.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Z Polski przybyli w 1913: Apoloniusz Kraupa, Leon Kodrzyński i Wojciech Pączka, a na początku 1914: Stanisław Hankiewicz, dawny misjonarz z Mozambiku, Felicjan Czarliński i Franciszek Pacek.Do misji została w 1913 włączona stacja ks. Torrenda Kasisi. W 1914 utworzono stację Chingombe. Głównymi bohaterami nowej misji byli Lazarewicz i Bulsiewicz, którzy rozpoczęli święte współzawodnictwo. Przygotowywano pierwszych kandydatów do chrztu, zakładano szkoły zawodowe i internaty dla dzieci z odległych wiosek, spośród zdolniejszych wybierano kandydatów na przyszłych katechistów. Na razie szkoły posiadały katechistów sprowadzonych z Mozambiku.Sytuacja uległa pogorszeniu z chwilą wybuchu I wojny światowej. Zerwane zostały więzy z krajem ojczystym, przerwany dopływ nowych sił misjonarskich, ale też na misji przeżywano chwile niepokoju i grozy. Misjonarze jako poddani austriaccy zostali internowani i pracę apostolską bardzo ograniczono. Okres ten wykorzystano do robót gospodarczych i budowlanych, wznosząc w Katondwe zabudowania misyjne i ulepszając misyjne farmy. Zakończenie wojny nie poprawiło sytuacji misji. Jezuici Prow. Galicyjskiej (później Polskiej) otwierali w niepodległej już Polsce nowe domy zakonne, które pochłaniały wielu ludzi i znaczne fundusze.Pierwszym polskim superiorem misyjnym był energiczny Apoloniusz Kraupa, zmarły w 1919. Jego następcą został Felicjan Czarliński, człowiek bardzo pracowity i dynamiczny. W 1921 postanowił przenieść centrum misyjne z Katondwe do Kasisi, zmarł jednak w drodze do tej stacji w 1921. Śmierć kilku misjonarzy i ustawicznie trapiące ich choroby (tajemnicza ciufa) spowodowały, że generał zakonu Ledóchowski, skierował prefekta apostolskiego Rodezji Połudn. Edwarda Parry, aby rzecz zbadał i doniósł mu dokładnie, jakie są tego przyczyny. Parry podjął się uciążliwej misji zwizytowania polskich placówek w Rodezji Półn. Nie dokończył jednak swego dzieła, sam zmarł 21 V 1922.Na początku lat dwudziestych misja przeżywała poważny kryzys kadrowy. Umierali niespodziewanie czynni misjonarze.W 1920 przybyła pierwsza powojenna grupa misjonarzy: Waldemar Seidel, Jan Spendel, Wincenty Markiewicz i Andrzej Jędrzejczyk; wiosną 1923 przybyli: Stanisław Siemieński i Piotr Osterkiewicz; w 1925 dołączyli: Bruno Wolnik, Franciszek Tomaka, Stefan Borecki i Władysław Misiąg.Wysłanie w l. 1920-25 dwunastu osób było dla misji dużą pomocą kadrową, jednak niewystarczajacą. Zdołano otworzyć nową stację misyjną w przemysłowym mieście Broken Hill oraz zainicjować pracę duszpasterską w niewielkim osiedlu afrykańskim, Lusaka.Każda placówka misyjna stawała się od samego początku jakby małą parafią, otwartą dla okolicznej ludności przez całą dobę. Każdy misjonarz dobierał sobie pomocników, braci zakonnych, później siostry, w przeważnej jednak mierze zmuszony był szukać współpracowników wśród ludzi świeckich, którzy lepiej znali środowisko, jego wymagania, dążenia i aspiracje. Pomocnikami tymi byli katechiści. Zakładano własne szkoły dla kształcenia katechistów, a zasłużył się w ich przygotowaniu szczególnie Kraupa, Torrend, a później Mazurek.Głównym zadaniem misjonarza było uzyskanie zgody ludzi, a zwłaszcza starszyzny szczepowej na otwarcie szkoły w wiosce. Jezuici posiadali na terenie Rodezji Półn. już w 1924-86 szkół i szkółek o różnym poziomie. Należało w nich przestrzegać przepisów rządu kolonialnego. Nieodłącznym zajęciem misjonarza była też opieka higieniczna i lekarska nad chorymi, starcami i sierotami. Każdy misjonarz był po części lekarzem, a bardziej jeszcze aptekarzem, dzieląc się z ludźmi lekarstwami, głównie chininą.W połowie lat dwudziestych dzieło misyjne było już utrwalone, misjonarze nabrali pewnego doświadczenia w swoim rzemiośle, posiadali znaczne osiągnięcia. Misja nie posiadała jednak statusu prawnego wobec władz angielskich ani unormowanych spraw własnościowych i finansowych. W celu załatwienia tych spraw generał Ledóchowski mianował w 1924 specjalnego wizytatora polskiej misji: Karola Berta, Flamanda. Po przeprowadzeniu wizytacji objął on stanowisko superiora polskiej misji i przygotował ostatecznie podniesienie jej do rzędu prefektur apostolskich. Polska misja liczyła w 1925 ponad 4000 katolików, ponad 1000 katechumenów, 9 kościołów i kaplic, około 50 szkół, do których uczęszczało ponad 2 tysiące dzieci; liczba chrztów sięgała rocznie tysiąca osób.</div>
<div style="text-align: justify;">
2. Dekretem z 14 VII 1927 Stolica Apostolska podniosła północno rodezyjską misję jezuitów do rangi prefektury i wyłączyła ją tym samym z prefektury południowo rodezyjskiej, czyli Zambezji (zwanej odtąd prefekturą Salisbury) oraz nadała jej nazwę Broken Hill. Pierwszym prefektem apostolskim nowej prefektury, a zarazem superiorem całej misji mianowany został Bruno Wolnik. Rezydował czasowo w Kasisi, a od stycznia 1929 w Broken Hill. Podniesienie misji polskiej do rzędu samodzielnej prefektury w latach, kiedy ważyły się polityczne dzieje Rodezji i kiedy kraj ten otrzymał samorząd i parlament w Livingstone, stanowiło zamknięcie pewnego okresu jej historii, podsumowanie i uznanie jej osiągnięć. Prefektura obejmowała olbrzymi obszar o powierzchni blisko 200-000 mil kw., czyli około 518-000 km kw. Skuteczna praca misyjna, przy szczupłej obsadzie osobowej, na tak rozległym terenie, była więc niemożliwa. Kilkunastu kapłanów mogło objąć swym wpływem najwyżej piątą część powierzonego sobie kraju. Szczególnie olbrzymie zachodnie połacie prefektury, znajdujące się do 1927 pod zarządem misji południowo rodezyjskiej, były prawie nietknięte. Brak misjonarzy katolickich odczuwano w błyskawicznie rozwijającym się pasie miedzionośnym, w okolicach Ndoli i Kitwe.W 1931 włączyli się do pracy misyjnej na terenie kraju Barotse kapucyni i otworzyli w Livingstone i kilku ośrodkach swoje stacje misyjne. W tym samym czasie przemysłowy okręg pasa miedzionośnego został przyznany włoskim franciszkanom. Na razie zakony te pracowały na swoich terenach pod zarządem prefekta Wolnika i powoli przygotowywały się do przekształcenia się w niezależne prefektury. W rozwijającym się szybko mieście przemysłowym Broken Hill stanęła w 1929 rezydencja prefekta apostolskiego, w 1931 rozszerzono niewielki kościół Serca Jezusowego, w 1929 zbudowano kościół Maryi Panny (Saint Mary\\\'s) i klasztor dla dominikanek, które otworzyły szkołę dla dzieci europejskich, a w 1930 wzniesiono kaplicę dla tubylców.W Chingombe istniały solidne zabudowania z lat dwudziestych obszerna rezydencja i mały kościół. W 1932 zbudowano dom dla sióstr służebniczek i szkołę. Wszelkie budowy były tu bardzo uciążliwe; Chingombe nie posiadało żadnego połączenia z resztą świata. Wszelkie materiały trzeba było przenosić na głowach tragarzy. Katondwe otrzymało wykończony w 1936 wspaniały kościół pod wezwaniem Ducha Św. i solidną szkołę.Podniesione w 1935 do rangi stolicy osiedle Lusaka otrzymało w 1937 obszerną rezydencję z kaplicą. Z chwilą utworzenia prefektury apostolskiej Broken Hill na znacznie powiększonym terenie znalazła się także stacja misyjna Chikuni. Weszła ona w skład polskiej misji. Zarządzał nią nadal J. Moreau, a pod jego kierunkiem pracowali odtąd Polacy, głównie w duszpasterstwie.W l. 1928-38 przybyło do Rodezji 18 misjonarzy: 9 księży i 9 braci, wśród tych ostatnich 3 Słowaków. Zjawiło się też 14 sióstr służebniczek. Znacznie polepszyło się przygotowanie misjonarzy do tej pracy. Coraz częściej wysyłano przyszłych misjonarzy na studia językowe lub też polecano im przechodzić studia teol. w Anglii lub Irlandii. Podobnie dobrze do pracy misyjnej okazały się przygotowane siostry służebniczki. Jednym z najważniejszych przejawów żywotności misji było pojawienie się pierwszych powołań kapłańskich wśród chłopców i zakonnych wśród dziewcząt. Nie były to jeszcze powołania trwałe, niemniej w powstałym w 1936 Małym Seminarium w Chishawasha w Połudn. Rodezji pojawili się chłopcy z polskiej misji.Niektórzy misjonarze, jak księża Spendel, Tomaka czy Waligóra wytworzyli własny styl pracy, wypracowali własne metody apostołowania. Byli to przeważnie ci, którzy dłuższy okres czasu pracowali na jednej stacji misyjnej. Misjonarze, których przerzucano z miejsca na miejsce, nie potrafili rozwinąć bardziej systematycznego działania na misyjnej stacji i w terenie. Najszybciej rozwijała się praca misyjna w Chikuni. Pracujący tu Władysław Zabdyr był misjonarzem niezwykle ruchliwym, na niedziele udawał się do wiosek, zyskiwał tam coraz więcej kandydatów do chrztu, organizował budowę kaplic. W chwili przejęcia Chikuni przez polskich misjonarzy do stacji misyjnej należało ok. 1500 katolików. W czasie następnych siedmiu lat ich liczba powiększyła się do 4 tysięcy, a katechumenów bywało niekiedy do tysiąca. Żywiołowo rozwijała się praca duszpasterska w Broken Hill. Misjonarze pracowali w kościołach, szkołach, zaglądali często do szpitali, więzień, a nawet kopalń. W l. 1928-31 misjonarze z Broken Hill żyli pod urokiem Copperbeltu (pasa miedzionośnego). Zanim oddali ten okręg franciszkanom konwentualnym, wyjeżdżali tam ustawicznie z posługą duszpasterską.Dzięki nieustannej pracy i wysiłkom misjonarzy rozszerzało się i pogłębiało chrześcijaństwo w Chingombe. Cała kraina, odcięta od pozostałej reszty kraju, nie była narażona na obce wpływy. Misjonarze potrafili ją sobie urobić i zaszczepić życie prawdziwie chrześcijańskie. Było ono dynamiczne i głębokie. Jego siewcami i pracownikami byli misjonarze: Jan Lazarewicz, Stefan Mazurek i Franciszek Tomaka. Z nastaniem większej migracji do miast Chingombe zasiliło kościoły w Broken Hill, Lusace, a szczególnie w Copperbelcie. Praca w Katondwe i Kasisi rozwijała się normalnie. Najgorzej było w Kapoche. Z powodu braku sił misjonarskich stacja ta była często opuszczona, zaniedbana, obsługiwano ją z Katondwe. Za to rozwijał się ośrodek w Lusace, wiele tu było pracy w kaplicy, szkole, w koszarach wojskowych, więzieniu i szpitalach.Metody pracy misyjnej zmieniały się szybko. Misjonarzowi przychodziły z pomocą nowsze osiągnięcia techniki, jak gramofon czy wyświetlanie obrazów na płótnie. Główny ciężar pracy spoczywał jednak na misjonarzu. On nauczał, egzaminował, spisywał wiernych i katechumenów. Do pomocy miał katechistów, powoli dochodziły też liczne organizacje kościelne. W latach trzydziestych zakładano Akcję Katolicką, Apostolstwo Modlitwy, Sodalicje Mariańskie i Stowarzyszenie Rozkrzewiania Wiary. Powoli wprowadzano rekolekcje, nowenny, misje, trzydniówki, godziny święte i skupienia dla katechistów, nauczycieli, dla Europejczyków, a w końcu dla całej parafii. Wprowadzano coraz więcej pieśni kościelnych, tłumaczonych na miejscowe języki, ale z polskimi melodiami. Ważnym zagadnieniem duszpasterskim pozostawała nadal konieczność działania w terenie. Wędrówka zajmowała misjonarzowi znaczną część czasu. W każdej prawie wiosce trzymano się jednego planu: powitanie wieczorem, wspólny pacierz, rano spowiedź, msza święta, odwiedziny u chorych.W lutym 1926 otwarto w Chikuni szkołę dla nauczycieli z dyplomami rządowymi. Było to wydarzenie niezwykle ważne. Misja mogła przygotować sobie kadrę kwalifikowanych nauczycieli, aby potem obsadzać misyjne szkoły. Szkoła działała do 1933; otwarto ją ponownie w 1939. Również pod względem szkolnictwa wioskowego najlepiej było w Chikuni. Ks. Zabdyr od przyjścia do Chikuni w 1928 do 1938-23 zdołał otworzyć szkoły obsadzone przez kwalifikowanych nauczycieli. Zabdyr był też inicjatorem specjalnych internatów, w których chłopcy utrzymywali się po części sami, ucząc się i pracując pod okiem nauczycieli. Dzięki przygotowaniu odpowiedniej liczby nauczycieli również szkoły należące do innych stacji misyjnych mogły podnosić swój poziom. Zdaniem wielu misjonarzy szkoła stała na pierwszym miejscu wśród prac misjonarskich. Rozszerzano zakres wykładanych przedmiotów, przygotowywano powoli podręczniki. Księża Stanisław Siemieński, Jan Spendel, Władysław Zabdyr tłumaczyli na miejscowe języki podręczniki szkolne, księgi liturgiczne i pieśni. Wielce pomocną okazała sie w tej pracy misyjna drukarnia ofiarowana Chikuni w 1930 przez dobrodziejów misji z Sodalicji Świętego Piotra Klawera.Godna podkreślenia była też działalność naukowa i kulturalna misji. Misjonarze nadsyłali w tym czasie różne okazy afrykańskiej flory i fauny do polskich szkół, ogrodu botanicznego w Krakowie, a w licznych artykułach i odczytach drukowanych w Misjach Katolickich, w Echu z Afryki i innych przybliżali polskiemu czytelnikowi afrykański kontynent. Każda stacja misyjna prowadziła też przychodnie lekarskie lub punkty konsultacyjne i aptekarskie. Rocznie udzielano na niektórych stacjach po kilka tysięcy porad. Z jezuitów szczególnie zasłużony był w tej dziedzinie Stefan Borecki w Katondwe. W dziedzinie opieki nad chorymi misja zyskała bardzo wiele z chwilą przybycia w 1928 sióstr służebniczek. Zajęły się one opieką nad chorymi w stacji misyjnej i kilka razy w tygodniu wyruszały rowerami do wiosek, gdzie odwiedzały chorych, służyły radą i lekarstwami. Lekarstwa otrzymywano z Polski od licznych organizacji charytatywnych oraz od sióstr klawerianek z różnych krajów. Liczba porad i pomocy lekarskich rosła z roku na rok. W 1928 roku w 7 poradniach udzielono 4-600 porad, w 1933 w 8-12-230 porad, a w 1938 również w 8 aż 28-374 porady.Praca misyjna była w dużym stopniu uzależniona od budżetu misyjnego. Był on bardzo skromny.</div>
<div style="text-align: justify;">
Polskie składki szły w dużym stopniu na propagandę misji, wyposażenie jadących misjonarzy lub na ich studia. Niewiele pieniędzy trafiało bezpośrednio do Rodezji. Tradycyjną opieką otaczała misję Sodalicja Św. Piotra Klawera. Wielce pomocną była Polonia Amerykańska, która poprzez ofiary i przesyłki znacznie pomagała w trudnej sytuacji gospodarczej. W każdym roku misja otrzymywała subsydia od papieskich dzieł misyjnych. W końcu misjonarze radzili sobie sami poprzez szukanie własnych benefaktorów, prowadzenie farm, wyrób mebli itp.Dzieło misyjne starano się prowadzić bez przerwy podczas II wojny światowej, ale wszelkie wydatki ograniczono do minimum. Zerwany kontakt ze światem pogorszył stan gospodarczy misji. Już w sierpniu 1941 zaczęli napływać do Rodezji pierwsi wojenni uchodźcy z Polski. Niezależnie od pracy misyjnej trzeba było i im poświęcić trochę uwagi. Do pracy wśród polskich uchodźców zostali wydelegowani między innymi Waligóra i Tomaka.W l. 1944-45 śmierć zabrała kilku misjonarzy. W 1944 zmarł Jan Łyszczarz, pracujący na misji zaledwie cztery lata, oraz zginął pożarty przez lwa br. Franciszek Bulak; w 1945 odeszli z pola misyjnego: Franciszek Pacek, Stanisław Siemieński, Franciszek Tomaka i Jan Spendel. Podobnie było w latach następnych. Pozostali misjonarze trwali na swoich stanowiskach i kontynuowali misyjne dzieło, tym bardziej, że pojawili się pierwsi powojenni misjonarze: Polacy, Irlandczycy i Czesi.Przełożeni zakonni w Rzymie skierowali do Rodezji ludzi z frontu, z obozów i z wygnania. Pierwszym z tych misjonarzy był Adam Kozłowiecki, więzień z Oświęcimia i Dachau. Za nim w l. 1948-49 poszli księża: Kazimierz Kozłowski, Władysław Lęcznar, Andrzej Piróg, Julian Pławecki, Tadeusz Walczak, a później i inni. Zaczęli się pojawiać w 1945 pierwsi irlandzcy jezuici. Zasilili też misję Słowacy: Andrzej Perdik w 1947 i Stefan Korfant w 1949. Mimo wielu trudności misja mogła przetrzymać najbardziej kryzysowe lata, a stało się to głównie dlatego, ze fundamenty pod Kościół rodezyjski położono bardzo solidnie. Zadaniem nowych misjonarzy było utrzymać ten stan aż do momentu, kiedy przyjdzie pomoc kadrowa i finansowa. W tych trudnych latach niezwykle podniosłym momentem były święcenia pierwszego wychowanka misyjnego, tubylczego ks. Stefana Luwisha. Następnych dwóch księży otrzymała misja w 1950, byli to ks. Stanisław Chibelo z okolic Chingombe i ks. Adrian Mungandu z Kasisi (ob. arcybiskup Lusaki).Szkolnictwo misyjne wiele zyskało po ponownym otwarciu w 1939 szkoły dla kształcenia nauczycieli w Chikuni, której kierownictwo należało do Maksymiliana Prokopha. Szkołę przemieniono w 1948 na katolicką szkołę wyższą (Catholic Secondary School), a do jej prowadzenia zaproszono irlandzkich jezuitów. W oparciu o szkołę w Chikuni można było otworzyć wiele szkół wioskowych. Zabdyr podniósł liczbę szkół w swoim okręgu w 1949 do 48. W Chingombe wiele zasług w zakresie szkolnictwa położył Stanisław Goździk, zmarły bardzo młodo w 1948. W Kasisi szkolnictwo rozwijał Adam Kozłowiecki. Przeprowadzona w połowie 1949 wizytacja misji wykazała, że prefektura Broken Hill (od 1946 nazywana prefekturą Lusaka) prowadziła 5 szkół na stacjach misyjnych, 3 w miastach i 85 na wsiach. Do szkół tych uczęszczało około 7-000 dzieci.Sytuację misji bardzo wnikliwie rozpatrzył Maurycy Schurmans, który z ramienia generała Jana Janssensa przeprowadził w dniach od 10 V do 29 VII 1949 szczegółową wizytację. Wynik był jasny: garstka misjonarzy pracuje gorliwie i z pełnym poświęceniem, ale od szeregu lat nie widać większych postępów. Przyczyną tego stanu był brak misjonarzy, brak dotacji i płynący stąd brak większej inicjatywy. Wizytator opowiedział się za podniesieniem prefektury do rzędu wikariatów, ale głównie z racji prestiżowych stolicy kraju Lusaki, która leżała na terenie polskiej prefektury, oraz dlatego, że sąsiednie misje, wydzielone zresztą z polskiej, stają się już wikariatami.3. Rok 1950 stanowił dla polskiej misji moment przełomowy. W chwili, gdy brak było misjonarzy i co więcej, nie było nadziei na ich przybycie, Stolica Apostolska podniosła prefekturę Lusaka do rangi wikariatu. Kongregacja Rozkrzewiania Wiary 15 VII 1950 mianowała A. Kozłowieckiego administratorem apostolskim. Misja przystąpiła niezwykle energicznie do rozwiązywania najbardziej palących problemów: do zdobycia nowych pracowników i przystosowania się do szybko zmieniających się stosunków społecznych i kulturalnych Półn. Rodezji.Nowy okres działalności misji rozpoczynał się w 1950 w niezwykle trudnych warunkach. Misja liczyła zaledwie 7 stacji: Lusaka, Chikuni, Broken Hill, Chingombe, Kasisi, Katondwe i Kapoche. Pracowało na niej 3 księży Afrykańczyków, 43 księży jezuitów (w tym 17 Polaków), 14 braci zakonnych (w tym 9 Polaków), 30 sióstr dominikanek, 14 polskich służebniczek, 7 irlandzkich sióstr szarytek oraz 5 sióstr z afrykańskiego zgromadzenia diecezjalnego.Administrator apostolski rozpoczął swe rządy od zwizytowania wszystkich placówek i częstych wyjazdów w teren, zwiedził sąsiednie misje na terenie Rodezji Półn. i Konga, co dawało mu możliwość porównania swojej misji z innymi. Z ramienia zakonu superiorem misji został 21 XI 1950 Marian Folta. Poparcie finansowe dla misji miał zapewnić mianowany również w 1950 specjalny prokurator misyjny, rezydujący w Chicago, Stanisław Czapiewski. Wszyscy ożywieni nowym duchem starali się przyczyniać do rozwiązania trudnych problemów. Początek lat pięćdziesiątych zapowiadał się dość optymistycznie pod względem kadrowym. Podniesienie prefektury do rangi wikariatu spowodowało wzrost zainteresowania misją. W l. 1951-53 przyjechało na misję 7 Polaków i 5 Słowaków. W 1951 zawitali na misję księża: Stanisław Nowicki, Andrzej Żyłka oraz br. Antoni Kowalik.</div>
<div style="text-align: justify;">
W 1952 przybył br. Stanisław Siedlarski, w 1953 księża: Wincenty Cichecki i Piotr Świerczek, kleryk Jan Jarski ze Stanów Zjedn. A. P. oraz br. Mikołaj Ircha. Znaczną też pomoc okazali misji Słowacy, księża: Edward Hancko, Franciszek Kovanda, Stefan Hirjak, Józef Svec, Paweł Bajan.W l. 1954-60 pojawili się na polskiej misji jezuici różnych narodowości. Z Polaków ks. Wacław Kołodziejczyk w 1955 i kl. Franciszek Woda w 1956; z innych narodowości: 2 Słowaków, 1 Czech, 1 Włoch, 1 Belg, 1 Anglik. Osobną grupę misyjną stanowili od 1950 Irlandczycy. Prowadzili oni od 1 I 1952 Małe Seminarium w Mpimie k. Broken Hill. Jego rektorami zostali Słowacy, najpierw ks. Hancko, później ks. Kovanda. Seminarium początkowo niezwykle szczupłe, rozbudowywano bez przerwy; dopiero 27 V 1956 poświęcono obszerną kaplicę seminaryjną. Po ukończeniu małego Seminarium alumni udawali się do wyższego Seminarium w Rodezji Połudn., później zaś do Kachebera w Malawi, aż do 1973, kiedy w Mpimie powstało wielkie Seminarium krajowe.Lata 1950-55, a także późniejsze, odznaczały się niespotykaną dotąd aktywnością. Budowano bardzo wiele i to zarówno w miastach, jak i w buszu. Sprowadzano nowe zgromadzenia zakonne męskie i żeńskie, zakładano nowe szkoły, szpitale i ochronki. Wydawało się, że w przeciągu zaledwie kilku lat misja starała się nadrobić zaległości lat poprzednich. Dokonywali tego w głównej mierze misjonarze młodzi, nie zawsze doświadczeni, a co najważniejsze wyczerpani fizycznie, a niekiedy psychicznie długimi pobytami w obozach koncentracyjnych, w polskiej armii i na wygnaniu. Wszystko to spowodowało, że atmosfera na misji była napięta, nerwowa, że dochodziło nieraz do nieporozumień.Rok 1955 był decydującym w dziejach misji. Kozłowiecki, pełniący dotychczas obowiązki administratora apostolskiego wikariatu, otrzymał sakrę biskupią oraz nominację na wikariusza apostolskiego. Był to fakt tym bardziej wymowny, że Irlandczycy wyraźnie dążyli do obsadzenia tego stanowiska swoim człowiekiem i do zajęcia jak najlepszych pozycji w takich ośrodkach jak stolica Lusaka. Obsadzenie stanowiska wikariusza polskim biskupem zadecydowało w dużym stopniu o podziale misji na część słowiańską i irlandzką. Generał Jan Janssens mianował 27 VII 1955 dwóch superiorów misyjnych, dla części słowiańskiej Juliana Pławeckiego, dla irlandzkiej Daniela Meaghera. Obaj mieli rezydować w Lusace przy boku wikariusza apostolskiego. Było to jednak rozwiązanie tymczasowe; dnia 1 I 1957 obie misje zostały ostatecznie podzielone i uniezależnione od siebie.Ostatnim etapem organizacyjnym rozwoju misji było oczywiście tworzenie diecezji. Pap. Jan XXIII dekrem z 25 IV 1959 ustanowił w Rodezji Półn. pełną hierarchię kościelną złożoną z 5 biskupów ordynariuszy zarządzających diecezjami i 2 prefektów apostolskich. Stanowili oni metropolię ze stolicą w Lusace. Godność pierwszego metropolity otrzymał arcybiskup Adam Kozłowiecki.Lata wielkich przemian w administracji kościelnej Rodezji Półn. zbiegły się z przemianami społecznymi i politycznymi tego kraju. Stworzona w 1953 Federacja Rodezji i Nyasaland była organizmem kruchym i niepewnym. Przestała istnieć w grudniu 1963.Ruchom wolnościowym równolegle towarzyszyły postawy religijne Afrykańczyków. Wysuwano koncepcje tworzenia religii narodowych. Zauważono skłonność chrześcijan pierwszego czy drugiego pokolenia do sekciarstwa. Kościół angażował się w zachodzące na Czarnym Lądzie przemiany społeczne. Wyczuwał dobrze potrzeby ludzi i w poczynaniach swoich dotrzymywał im kroku. Już w 1956 wiele rozgłosu nabrała decyzja biskupa Kozłowieckiego przyjęcia do konwentu sióstr dominikanek dziewczyny hinduskiej. Dnia 6 I 1958 biskup zredagował list pasterski, w którym stanął zdecydowanie w obronie równości rasowej i sprawiedliwości społecznej. Dokument ten włączono do zbioru dokumentów Kongregacji Rozkrzewienia Wiary. Arcybiskup Kozłowiecki brał też czynny udział w redagowaniu Memorandum Episkopatu Federacji Rodezji i Nyasaland z 31 X 1959, broniącego praw Murzynów w wyborze ustroju państwowego i udziału w rządach.Uzyskanie niepodległości w 1964 roku i dojście do władzy K. Kaundy było dla misji wydarzeniem, na które oczekiwano, a które utrwali pozycję Kościoła w Zambii. W młodym państwie zdano sobie sprawę z konieczności powolnej zambianizacji Kościoła. Do głosu doszli nie tylko tubylczy księża i siostry służebniczki; w latach sześćdziesiątych pojawili się zambijscy bracia jezuici, a inni przygotowywali się do kapłaństwa na jezuickich wydziałach filozofii i teologii.Między państwem zambijskim a Watykanem zostały nawiązane pod koniec 1965 stosunki dyplomatyczne. Misjonarze otrzymywali od rządu wysokie odznaczenia i nagrody. W kierunku pełnej zambianizacji Kościoła szła polityka arcybiskupa Kozłowieckiego, który od szeregu lat składał rezygnację ze swego stanowiska na rzecz Afrykańczyka. Została ona ostatecznie przyjęta w 1969. Następcą na stolicy metropolitalnej został wówczas arcybiskup Emanuel Milingo. W 1969 obie misje jezuickie: lusacka, czyli słowiańska, oraz chikuńska, czyli irlandzka, połączyły się w jedną całość i zostały samodzielną wiceprowincją zakonną. Sytuacja kadrowa była zawsze słabą stroną misji. W latach sześćdziesiątych musiano zaprosić do współpracy jezuitów z Oregonu (USA). Objęli oni prowadzenie małego Seminarium w Mpimie. Z Polaków przyjechało tylko kilku misjonarzy: w 1965 Władysław Daleczko, w 1966 Zenon Piłsyk (należący do Prow. Australijskiej) oraz kilku kleryków amerykańskich polskiego pochodzenia: w 1962 Hieronim Nadratowicz, w 1964 Donald Ziemba, w 1965 Michał Cich. Okresowo też włączyli się do pracy księża diecezjalni z emigracji: w 1954 Jan Śliwowski i w 1964 Józef Oliński. W l. 1966-69 przybyło do Zambii dziesięciu jezuitów z Jugosławii. Do pracy misyjnej angażował też arcybiskup Kozłowiecki liczne zgromadzenia męskie i żeńskie. Na lata zambianizacji przypadły wyjazdy nowych misjonarzy z Polski. Ostatniego dnia stycznia 1968 wylądowali na lusackim lotnisku księża: Michał Szuba, Bronisław Kondrat, Augustyn Smyda i Adam Wargocki, a w l. następnych Władysław Gągolski, Zygmunt Nowicki, Jan Kiełbasa, Tadeusz Nagaj, Jakub Gryboś i Mikołaj Cieszyński.Od 1968 przybywali na misję również polscy księża diecezjalni. Od chwili powstania wikariatu rozwijały się dawne stacje misyjne i powstawały nowe. Chingombe zyskało w 1953 drogę poprzez karkołomne góry, którą przeprowadził br. Andrzej Perdik. Stacja misyjna posiadała również lecznicę prowadzoną przez siostry służebniczki i niewielki pas startowy dla małych samolotów sanitarnych. Katondwe otrzymało szkoły centralne oraz szereg filii z kościołami zbudowanymi przez J. Waligórę i W. Tomazina. Uzyskało też dobrze wyposażony szpital misyjny dzieło Waligóry. Kasisi wzbogaciło się w 1951 o nowy kościół, nowe domy ojców w 1967 i sióstr w 1962, piękny sierociniec w 1956 oraz szereg szkół i internatów. Broken Hill (obecnie Kabwe) wzbogaciło się w we wspaniały kościół w dzielnicy Bwacha w 1958, skromniejszy kościół w dzielnicy kolejowej w 1960, trzeci w dzielnicy Mukobeko w 1967, w dzielnicy Ngungu w 1969 oraz klasztor sióstr służebniczek w 1961 i wiele szkół. Lusaka otrzymała kościół Świętego Ignacego w 1957, Świętego Patryka w 1959, zbudowany głównie przez Irlandczyków, w Matero w 1957, w Chelston w 1968, w New Kanyama w 1974, szereg klasztorów, kaplic, centrów społecznych i szkół.W 1951 powstała stacja misyjna w Mpanshya, gdzie zbudowano kościół, szkołę zawodową, a w końcu obszerny szpital. W 1954 wzniesiono zabudowania nowicjatu sióstr służebniczek w Karenda, a w latach następnych kościół i szkoły. Również w niedalekim mieście Mumbwa zbudowano w 1963 salę parafialną, a później klasztor sióstr służebniczek i wreszcie kościół. Stacje misyjne powstały w Chilandze, Mpunde, Kapiri Mposhi i Kafue.Ożywionemu rozwojowi gospodarczemu towarzyszył rozwój duchowy Kościoła zambijskiego. Kierował nim energicznie Kozłowiecki. Wiele uwagi poświęcił należytemu przygotowaniu ludzi dorosłych do chrztu świętego, wydał w tej sprawie instrukcję w 1956. W 1960 ogłosił list pasterski o obowiązkach katolików miejscowych względem Kościoła. Instrukcją z 1964 wprowadzał reformy liturgiczne.Życie religijne chrześcijan pogłębiano poprzez zakładanie organizacji kościelnych: Akcji Katolickiej, Apostolstwa Modlitwy, Sodalicji Mariańskiej, Legionu Maryi, Stowarzyszenia Rozkrzewiania Wiary i Kółek Ministrantów. Stałe duszpasterstwo prowadzono w szpitalach i więzieniach. Otaczano opieką religijną chorych. Prowadzono lekcje religii w szkołach państwowych i międzywyznaniowych. Urządzano częste kursy i rekolekcje. Polacy najdłużej utrzymali też apostolstwo wędrowne, odwiedzając kilka razy do roku odległe wioski. Niektórzy z nich, jak Kozłowski, Nowicki, Piróg i Świerczek całymi tygodniami przebywali w wioskach murzyńskich. Nie zaniedbywano też pracy wśród Polonii zambijskiej i południoworodezyjskiej. Urządzano dla niej spotkania i rekolekcje. Skierowano najlepsze siły kadrowe do miast i pozyskano w nich Kościołowi możliwie najwięcej wyznawców. Stąd tak błyskawiczny rozwój ośrodków duszpasterskich w dwu największych miastach archidiecezji Lusace i Kabwe.Lata 1950-69 były okresem największego rozwoju szkolnictwa misyjnego. W obrębie wikariatu, a potem diecezji, na czele szkolnictwa katolickiego stał sekretarz do spraw edukacji (Education Secretary), który reprezentował interesy szkolnictwa misyjnego wobec ministerstwa szkolnictwa. Szkołami na stacji misyjnej lub w jej okręgu zarządzał kierownik (manager). Dbał o poziom szkół, nadzorował sprawy personalne i lokalowe. W 1950 sekretarzem do spraw edukacji został na terenie wikariatu M. Prokoph, a w 1964 L. Haven. W 1966 podzielono szkolnictwo katolickie archidiecezji na okręg lusacki, którym kierował W. Cichecki, i okręg Kabwe, na czele którego stał Haven, a później Zenon Piłsyk.Liczba podstawowych szkół katolickich w archidiecezji sięgała setki w 1969, a uczęszczało do nich ponad 25-000 dzieci. Prowadzono też kilka szkół średnich oraz dwie szkoły dla Europejczyków. Wpływ szkół katolickich był bardzo duży. Na uniwersytecie w Lusace (otwartym w 1966) było w 1972-1736 studentów, z których 45 procent stanowili katolicy. Na wydziale humanistycznym było 50 procent katolików. A przecież katolicy w Zambii stanowili zaledwie 20 procent ludności. Ostatecznie w 1974 cały resort szkolnictwa został przez episkopat przekazany rządowi.</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Współczesność</span></h6>
<div style="text-align: justify;">
Jezuici polscy nadal współpracują z jezuitami innych narodowości w dziele rozwoju Kościoła i kultury w Zambii. Od 1970 wyjechali do tego kraju: Andrzej Kafara, Gerard Karas, Józef Matyjek, Józef Oleksy, Henryk Prill, Jakub Rostworowski, Tadeusz Świderski i Ludwik Zapała. Bronisław Kondrat pełnił obowiązki wikariusza generalnego archidiec. Lusaka, a obecnie pełni funkcję ekonoma jezuickiej prowincji Zambii-Malawi. Ks. Gerard Karas jest wykładowcą i duszpasterzem w nauczycielskim studium pomaturalnym pod wezwaniem św. Karola Lwangi (męczennika Ugandy). Kilku pełni obowiązki superiorów. Kardynał Adam Kozłowiecki zmarł w Lusace i tam jest pochowany.</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Zobacz też</span></h6>
<ol style="text-align: -webkit-auto;">
<li style="text-align: justify;"><a href="http://misjejezuici.blogspot.com/2011/07/hospital-experience.html" target="new">Hospital Experience</a>
<a href="http://misjejezuici.blogspot.com/2011/07/hospital-experience.html">http://misjejezuici.blogspot.com/2011/07/hospital-experience.html</a></li>
<li style="text-align: justify;"><a href="http://misjejezuici.blogspot.com/2011/04/mumbwa-zambia-21-marca-2011.html" target="new">Mumbwa (Zambia) _Korespondencja</a>
<a href="http://misjejezuici.blogspot.com/2011/04/mumbwa-zambia-21-marca-2011.html">http://misjejezuici.blogspot.com/2011/04/mumbwa-zambia-21-marca-2011.html</a></li>
<li style="text-align: justify;">Zmarł kard. Adam Kozłowiecki</li>
<li style="text-align: justify;">Czarny ląd wzywa
<a href="http://misjejezuici.blogspot.com/2011/10/czarny-lad-wzywa.html">http://misjejezuici.blogspot.com/2011/10/czarny-lad-wzywa.html</a></li>
<li style="text-align: justify;">Adopcja z Zambii</li>
<li style="text-align: justify;">Nowy misjonarz w Zambii</li>
<li style="text-align: justify;">Radio Chikuni
<a href="http://misjejezuici.blogspot.com/2011/08/radio-chikuni.html">http://misjejezuici.blogspot.com/2011/08/radio-chikuni.html</a></li>
<li style="text-align: justify;">Cz. Białek, Jezuici polscy w misji zambeskiej. Wwa 1980</li>
<li style="text-align: justify;">L. Grzebień, Misja jezuitów polskich w Afryce. W: Maria Teresa Ledóchowska i misje. Wwa 1977 s. 339-364</li>
<li style="text-align: justify;">Tenże, Pionierski trud misjonarzy słowiańskich 1881-1969. Wśród ludu Zambii. Kr 1978.</li>
</ol>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-2960631889410829652013-03-05T08:00:00.000+01:002013-03-05T08:00:05.057+01:00Włochy<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/EU-Italy.svg/713px-EU-Italy.svg.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="269" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/EU-Italy.svg/713px-EU-Italy.svg.png" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: justify;"><b>Historia</b></span><br />
<span style="text-align: justify;"><b><br /></b></span>
<div style="text-align: justify;">
Z miast włoskich jezuici polscy przebywali głównie w Rzymie, gdzie wielu wstąpiło do zakonu, pracowało w Kurii Generalnej, studiowało w Collegium Romanum, zw. obecnie Gregorianum, oraz pełniło obowiązki Penitencjarzy w Bazylice św. Piotra. Drugim ośrodkiem było Loretto, gdzie od 1595 roku do kasaty zakonu w roku 1773 jezuici polscy pełnili obowiązki Penitencjarzy nacji polskiej.</div>
<div style="text-align: justify;">
W XVI w. oprócz Rzymu jezuici polscy studiowali też we Florencji (Tomasz Żiwek), Padwie (Stanisław Warszewicki, Jerzy Tyszkiewicz, Marcin Jebaszek i Walenty Ruszkowski), oraz w Perugii (Piotr Jaroszewski).</div>
<div style="text-align: justify;">
W XVIII w. w Neapolu studiował teologię Józef Chrapowicki 1753-54, a w Mediolanie i Florencji matematykę i fizykę Paweł Jarzębowski 1755-58.</div>
<div style="text-align: justify;">
Włosi odegrali znaczną rolę w rozwoju zakonu jezuitów w Polsce. Kilku z nich było pierwszymi prowincjałami i wizytatorami Prow. Polskiej (Jan Argenti, Fabrycy Banfi, Jan Paweł Campana, Bernardyn Confalonieri, Hieronim Dandini, Pompiliusz Lambertengo, Wawrzyniec Maggio, Ludwik Maselli, Decjusz Strivieri). Bracia zakonni, Włosi, jako architekci wnieśli duży wkład w jezuickie budownictwo sakralne (Jan Maria Bernardoni, Jakub Briano, Józef Brizio, Benedykt Molli). Znaczna liczba Włochów zasiliła po kasacie zakonu Prow. Białoruską. Po wydaleniu jezuitów z Rosji w 1820 wielu z nich powróciło do Włoch. Ich śladem podążyli również Polacy. W samej Prow. Turyńskiej pracowało dłużej lub krócej 28 jezuitów białoruskich. Natomiast pod koniec XIX w. wielu jezuitów z Prow. Weneckiej studiowało teol. w Krakowie.</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Współczesność</span></h6>
<div style="text-align: justify;">
Szczególnie w XX w. przebywało w Rzymie wielu polskich jezuitów, zarówno na studiach, jak też zatrudnionych w Kurii Generalnej, na Uniw. Gregoriańskim, w Instytucie Wschodnim, w Sekcji Polskiej Radia Watykańskiego, Papieskim Instytucie Studiów Kościelnych, a przejściowo również w Papieskim Kolegium Polskim. Obecnie przebywają tam min. o. Edward Czaja, o. Marcin Gałka, o. Józef Polak, o. Adam Żak.</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Zobacz też</span></h6>
<ol style="text-align: -webkit-auto;">
<li style="text-align: justify;">J. Poplatek, Studia Polaków jezuitów we Włoszech (maszynopis w ATJKr).</li>
</ol>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-11206636084350107822013-02-26T20:20:00.000+01:002013-02-26T20:20:25.259+01:00Pierwsze dni postu.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7FlhjQOzPD6zxxpliC9NRTXdFbg3O4Tr-vaeXh3vdZ7j322Y2P69IryK5uokXD87pErrpQtZB30tJ3c3YgFBtnR9fYgPKJudV6gmGFLeYVjAWmVKROvZo8Oew-4dv1lisCrpdHGcv5k/s1600/DSCF5214czr40%252B50.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7FlhjQOzPD6zxxpliC9NRTXdFbg3O4Tr-vaeXh3vdZ7j322Y2P69IryK5uokXD87pErrpQtZB30tJ3c3YgFBtnR9fYgPKJudV6gmGFLeYVjAWmVKROvZo8Oew-4dv1lisCrpdHGcv5k/s320/DSCF5214czr40%252B50.jpg" width="320" /></a></div>
Mumbwa, (ZAMBIA), 22 lutego 2013;<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Drodzy Przyjaciele! </div>
<div style="text-align: justify;">
Ostatnią niedzielę (pierwszą niedzielę Wielkiego Postu) spędziłem we wiosce Kaiba.
Z powodu deszczu droga do kościoła była nieprzejezdna, więc przenieśliśmy się do pobliskiej szkoły. </div>
<div style="text-align: justify;">
Przed Msza św. ja słuchałem spowiedzi, a koordynator katechetyczny egzaminował dzieci, przygotowujące się do chrztu.
W czasie Mszy św., po homilii, chrzciłem, namaszczałem chorych i nakładałem na czoła popiół ze Środy Popielcowej. </div>
<div style="text-align: justify;">
Po Mszy św. mieliśmy zrobić wybory liderów pod-parafii Lungobe.
Jednak jedna ze wspólnot, z powodu intensywnych deszczy nie przybyła na tę okazję do Kaiby.
Odłożyliśmy więc sprawę na przyszły miesiąc.
Wróciliśmy więc wcześniej do Mumbwy, gdzie przy kościele zastałem młodzież grająca w piłkę. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Z Bogiem - Józef Matyjek SJ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Fotorelacja:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYY4JxaEp2VgaSsd6Q4uUWUg8ZuDAFPh0C0NeD4TMHtjT0w5Zrb4dLB0fCK6dTIbMAY9uM945aUxDvjjrh93Sn3H62swy-RQBo78ut29E01giTSQugDvUOiUwuioqW33taurSsp-s2CTM/s1600/DSCF3433CCzr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYY4JxaEp2VgaSsd6Q4uUWUg8ZuDAFPh0C0NeD4TMHtjT0w5Zrb4dLB0fCK6dTIbMAY9uM945aUxDvjjrh93Sn3H62swy-RQBo78ut29E01giTSQugDvUOiUwuioqW33taurSsp-s2CTM/s320/DSCF3433CCzr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi59LHKanj13ytuLVwph2WCXsgMtsXUVTvkW1g_B7TxUT4xMwT23ehcOPxAYFT10X_1XafKC3vaFbUcmkqH7MQ2xxJyDSOhB2A8O4el4r_W_oaP3x-bO9Bbp7xjHucsyoRhuYqExbnO-O0/s1600/DSCF3492aCzr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi59LHKanj13ytuLVwph2WCXsgMtsXUVTvkW1g_B7TxUT4xMwT23ehcOPxAYFT10X_1XafKC3vaFbUcmkqH7MQ2xxJyDSOhB2A8O4el4r_W_oaP3x-bO9Bbp7xjHucsyoRhuYqExbnO-O0/s320/DSCF3492aCzr50.jpg" width="306" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibOVFXUt5iD3u8_9skdtqlhlEn8JVf6zP8Jf3ZJjYeNByTi01A5Xql5-9OGliomfh-UpGOOLNnI0JbRMxv9KO6bDQmCrfNVqi3NTHumzNwxw4RrnumMaIE8emEtXaxLQnB-oJBBZOqyrQ/s1600/DSCF3534aCzr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibOVFXUt5iD3u8_9skdtqlhlEn8JVf6zP8Jf3ZJjYeNByTi01A5Xql5-9OGliomfh-UpGOOLNnI0JbRMxv9KO6bDQmCrfNVqi3NTHumzNwxw4RrnumMaIE8emEtXaxLQnB-oJBBZOqyrQ/s320/DSCF3534aCzr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm4uZXFZPrQQ9Tpo79LMlKgOWFT-DHxgkJzxtNP1Kz4KFd4MeTRsyvOT_Np8uKVzxmgpqAtOvMc-s-xShWkxmeGlW_349JyLrmrQBEwRlAmm7ige8sZ6Tyel4VChcal7MK4ZNyHknUyr4/s1600/DSCF3598CCzr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm4uZXFZPrQQ9Tpo79LMlKgOWFT-DHxgkJzxtNP1Kz4KFd4MeTRsyvOT_Np8uKVzxmgpqAtOvMc-s-xShWkxmeGlW_349JyLrmrQBEwRlAmm7ige8sZ6Tyel4VChcal7MK4ZNyHknUyr4/s320/DSCF3598CCzr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI7Xy3zAErNHhKKRZTX1vSulhdcRpY3lFAtkke2LAgnxEn2gzNdqkTpPjVuPzYptwZE7Impkl4OGyHHB-Io0Xxt9OMYmMDoaW5bwQfj_xOIOfujXg3S2z_WpFWaOjDV4uzvkCWFHPEnRM/s1600/DSCF3603aCzr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI7Xy3zAErNHhKKRZTX1vSulhdcRpY3lFAtkke2LAgnxEn2gzNdqkTpPjVuPzYptwZE7Impkl4OGyHHB-Io0Xxt9OMYmMDoaW5bwQfj_xOIOfujXg3S2z_WpFWaOjDV4uzvkCWFHPEnRM/s320/DSCF3603aCzr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqfLKCN4Ec_ipMG7sWdlrbulr-3r8Y0rDuBm_Mi7vTmCBXYAaQWH4F6kapBfzUeyixpPCDMsMUlPOuN8xMd3a2-RFWePa6V51JL_3LKhgZErCYxowzfz9EMJ7omPFmwfGCkjtGlUclP00/s1600/DSCF3900aCzr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqfLKCN4Ec_ipMG7sWdlrbulr-3r8Y0rDuBm_Mi7vTmCBXYAaQWH4F6kapBfzUeyixpPCDMsMUlPOuN8xMd3a2-RFWePa6V51JL_3LKhgZErCYxowzfz9EMJ7omPFmwfGCkjtGlUclP00/s320/DSCF3900aCzr50.jpg" width="281" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmEZsfrybbG0h4z5LZSdNbK9m7ruuUTOszhQDp100jTRj1VgQCwp2ac-vaZsI-mi7ZcJDiGtiCnadeFeKjVnsr5T-3-PUDt_nSp6B-wMTobRoNoc7tR9JI9DffhgOHEWce0-OMC94KLdY/s1600/DSCF4112abcC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmEZsfrybbG0h4z5LZSdNbK9m7ruuUTOszhQDp100jTRj1VgQCwp2ac-vaZsI-mi7ZcJDiGtiCnadeFeKjVnsr5T-3-PUDt_nSp6B-wMTobRoNoc7tR9JI9DffhgOHEWce0-OMC94KLdY/s320/DSCF4112abcC.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_o3WnfHrqjp4fRXhGBlOL4CPXKuw65rQues0iViR2EYQGFqLIVgiSdI4b9POkUx58QUbVmRF2aZfPNHg4Ekvag4nYU3cPsvi5ENLQx8H0Xuuy2yIciwtfvte9L0_Yd43vbV6qOjSzF1M/s1600/DSCF4147Czr50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_o3WnfHrqjp4fRXhGBlOL4CPXKuw65rQues0iViR2EYQGFqLIVgiSdI4b9POkUx58QUbVmRF2aZfPNHg4Ekvag4nYU3cPsvi5ENLQx8H0Xuuy2yIciwtfvte9L0_Yd43vbV6qOjSzF1M/s320/DSCF4147Czr50.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8UVRN2AnZCv_ACUaYB-d77MqV0VZgI5bNqZDS21dnzo2RnBo_2C2ce2auer2MX7tk6xGoSNHARTMLSRTTzTx3zMHVwm-sPl2QwS7ARSA133VlHnXcU8vM8vrCEAnfwzXenod5zzWI2yw/s1600/DSCF4180abcdC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8UVRN2AnZCv_ACUaYB-d77MqV0VZgI5bNqZDS21dnzo2RnBo_2C2ce2auer2MX7tk6xGoSNHARTMLSRTTzTx3zMHVwm-sPl2QwS7ARSA133VlHnXcU8vM8vrCEAnfwzXenod5zzWI2yw/s320/DSCF4180abcdC.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-12481879840459231572013-02-19T08:00:00.000+01:002013-02-19T08:00:08.844+01:00Ukraina<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a3/Europe_location_UKR.png/800px-Europe_location_UKR.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a3/Europe_location_UKR.png/800px-Europe_location_UKR.png" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: justify;"><b>Historia</b></span><br />
<span style="text-align: justify;"><b><br /></b></span>
<div style="text-align: justify;">
Ukrainensis missio. Misja ukraińska obejmująca wschodnie tereny Prowincji Polskiej była w źródłach niekiedy identyfikowana ze stacjami misyjnymi w Winnicy, Ksawerowie, Owruczu i Żytomierzu.</div>
<div style="text-align: justify;">
Misję ukraińską obsługiwali też jezuici z Bobrujska: Tomasz Richter (Miss. in fines Moschoviae, in Ukraina) 1719-46, Jan Dąbrowski 1726-28, Michał Kaczanowski 1741-42, Jakub Gołębiewski 1742-43, Stanisław Giedroyć 1743-44, Mikołaj Hryniewicki 1744-47, Kazimierz Godlewski 1747-49, Józef Staszkiewicz 1749-52, Paweł Murzynowicz 1752-54 i Leon Wiszowaty 1754-55.</div>
<div style="text-align: justify;">
Pomarnatiana Ucrainensis missio, misja na Ukrainie, zależna od rezydencji w Bobrujsku, była czynna w latach 1741-50, dzięki fundacji Andrzeja Pomarnickiego w wysokości 20.000 złp.</div>
<div style="text-align: justify;">
Misjonarzem był między innymi Kazimierz Terlecki w latach 1740-41.</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Współczesność</span></h6>
<div style="text-align: justify;">
Obecnie na Ukrainie pracuje ośmiu jezuitów: pięciu w Chmielnickim, dwóch we Lwowie oraz jeden w Czerniowcach (2010 r.).</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Zobacz też</span></h6>
<ol style="text-align: -webkit-auto;">
<li style="text-align: justify;">Załęski, Jezuici III 1307.</li>
</ol>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-41906515638847057572013-02-12T08:00:00.000+01:002013-02-13T15:19:39.335+01:00Jak traktować poligamistów i rozwiedzionych?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7FlhjQOzPD6zxxpliC9NRTXdFbg3O4Tr-vaeXh3vdZ7j322Y2P69IryK5uokXD87pErrpQtZB30tJ3c3YgFBtnR9fYgPKJudV6gmGFLeYVjAWmVKROvZo8Oew-4dv1lisCrpdHGcv5k/s1600/DSCF5214czr40%252B50.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7FlhjQOzPD6zxxpliC9NRTXdFbg3O4Tr-vaeXh3vdZ7j322Y2P69IryK5uokXD87pErrpQtZB30tJ3c3YgFBtnR9fYgPKJudV6gmGFLeYVjAWmVKROvZo8Oew-4dv1lisCrpdHGcv5k/s320/DSCF5214czr40%252B50.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Mumbwa (ZAMBIA), 6 lutego 2013; </b><br />
<br />
Drodzy Przyjaciele!<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Wracam raz jeszcze w moich myślach do tematu poligamistów.
Jest to problem w naszej parafii w Mumbwa.
Otóż dochodzę do wniosku, że poligamistów można traktować w Kościele jako małżeństwa nieregularne, podobnie jak w Polsce traktuje się <b>rozwiedzionych, którzy zawarli nowy związek,</b>
jak to przedstawił Jan Paweł II w adhortacji <b>"Familiaris consortio"</b> nr 84.<br />
Oto cytat: </div>
<br />
<hr />
<b>Rozwiedzeni, którzy zawarli nowy związek </b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Codzienne doświadczenie pokazuje, niestety, że ten, kto wnosi sprawę o rozwód, zamierza wejść w ponowny związek, oczywiście bez katolickiego ślubu kościelnego. Z uwagi na to, że rozwody są plagą, która na równi z innymi dotyka w coraz większym stopniu także środowiska katolickie, problem ten winien być potraktowany jako naglący. Zagadnieniem tym zajęli się wprost Ojcowie Synodu. Kościół bowiem ustanowiony dla doprowadzenia wszystkich ludzi, a zwłaszcza ochrzczonych, do zbawienia, nie może pozostawić swemu losowi tych, którzy — już połączeni sakramentalną więzią małżeńską — próbowali zawrzeć nowe małżeństwo. Będzie też niestrudzenie podejmował wysiłki, by oddać im do dyspozycji posiadane przez siebie środki zbawienia. </div>
<div style="text-align: justify;">
Niech wiedzą duszpasterze, że dla miłości prawdy mają obowiązek właściwego rozeznania sytuacji. <b>Zachodzi bowiem różnica pomiędzy tymi, którzy szczerze usiłowali ocalić pierwsze małżeństwo i zostali całkiem niesprawiedliwie porzuceni, a tymi, którzy z własnej, ciężkiej winy zniszczyli ważne kanonicznie małżeństwo.</b> Są wreszcie tacy, którzy zawarli nowy związek ze względu na wychowanie dzieci, często w sumieniu subiektywnie pewni, że poprzednie małżeństwo, zniszczone w sposób nieodwracalny, nigdy nie było ważne. </div>
<div style="text-align: justify;">
Razem z Synodem wzywam gorąco pasterzy i całą wspólnotę wiernych do okazania pomocy rozwiedzionym, do podejmowania z troskliwą miłością starań o to, by nie czuli się oni odłączeni od Kościoła, skoro mogą, owszem, jako ochrzczeni, powinni uczestniczyć w jego życiu. Niech będą zachęcani do słuchania Słowa Bożego, do uczęszczania na Mszę świętą, do wytrwania w modlitwie, do pomnażania dzieł miłości oraz inicjatyw wspólnoty na rzecz sprawiedliwości, do wychowywania dzieci w wierze chrześcijańskiej, do pielęgnowania ducha i czynów pokutnych, ażeby w ten sposób z dnia na dzień wypraszali sobie u Boga łaskę. Niech Kościół modli się za nich, niech im dodaje odwagi, niech okaże się miłosierną matką, podtrzymując ich w wierze i nadziei.
Kościół jednak na nowo potwierdza swoją praktykę, opartą na Piśmie Świętym, niedopuszczania do komunii eucharystycznej rozwiedzionych, którzy zawarli ponowny związek małżeński. Nie mogą być dopuszczeni do komunii świętej od chwili, gdy ich stan i sposób życia obiektywnie zaprzeczają tej więzi miłości między Chrystusem i Kościołem, którą wyraża i urzeczywistnia Eucharystia. Jest poza tym inny szczególny motyw duszpasterski: dopuszczenie ich do Eucharystii wprowadzałoby wiernych w błąd lub powodowałoby zamęt co do nauki Kościoła o nierozerwalności małżeństwa. </div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Pojednanie w sakramencie pokuty — które otworzyłoby drogę do komunii eucharystycznej — może być dostępne jedynie dla tych, którzy żałując, że naruszyli znak Przymierza i wierności Chrystusowi, są szczerze gotowi na taką formę życia, która nie stoi w sprzeczności z nierozerwalnością małżeństwa. Oznacza to konkretnie, że gdy mężczyzna i kobieta, którzy dla ważnych powodów — jak na przykład wychowanie dzieci — nie mogąc uczynić zadość obowiązkowi rozstania się, „postanawiają żyć w pełnej wstrzemięźliwości, czyli powstrzymywać się od aktów, które przysługują jedynie małżonkom”</b><span style="font-size: xx-small;">180</span>. </div>
<div style="text-align: justify;">
Podobnie szacunek należny sakramentowi małżeństwa, samym małżonkom i ich krewnym, a także wspólnocie wiernych, zabrania każdemu duszpasterzowi, z jakiegokolwiek motywu lub dla jakiejkowiek racji, także duszpasterskiej, dokonania na rzecz rozwiedzionych, zawierających nowe małżeństwo, jakiegokolwiek aktu kościelnego czy jakiejś ceremonii. Sprawiałoby to bowiem wrażenie obrzędu nowego, ważnego sakramentalnie ślubu i w konsekwencji mogłoby wprowadzać w błąd co do nierozerwalności ważnie zawartego małżeństwa. </div>
<div style="text-align: justify;">
Postępując w ten sposób, Kościół wyznaje swoją wierność Chrystusowi i Jego prawdzie; jednocześnie kieruje się uczuciem macierzyńskim wobec swoich dzieci, zwłaszcza tych, które zostały opuszczone bez ich winy przez prawowitego współmałżonka. </div>
<div style="text-align: justify;">
Kościół z ufnością wierzy, że ci nawet, którzy oddalili się od przykazania pańskiego i do tej pory żyją w takim stanie, mogą otrzymać od Boga łaskę nawrócenia i zbawienia, jeżeli wytrwają w modlitwie, pokucie i miłości.</div>
<div style="text-align: justify;">
<hr />
Z Bogiem - Józef Matyjek SJ</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-60897224718794338722013-02-05T08:00:00.000+01:002013-02-05T08:00:04.351+01:00Szwecja<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/35/Location_Sweden_EU_Europe.png/721px-Location_Sweden_EU_Europe.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/35/Location_Sweden_EU_Europe.png/721px-Location_Sweden_EU_Europe.png" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: justify;"><b>Historia</b></span><br />
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
W XVI w. jezuici przebywali przy boku Katarzyny Jagiellonki, żony Jana III, króla Szwecji, a zarazem matki Zygmunta III Wazy, która od 1563 roku była więziona w warownym zamku w Gripsholmie, a w 1568 r. uwolniona i koronowana na królową Szwecji. Jej spowiednikami byli Jan Herbest (nie jezuita), a z jezuitów m. in. Stanisław Warszewicki, Szymon Wysocki, Szymon Nikowski i Bernard Gołyński, którzy wychowywali równocześnie jej syna Zygmunta. Przy pomocy Antoniego Possevino i Warszewickiego Katarzyna dążyła do rekatolicyzacji Szwecji i w tym celu popierała powstanie w Braniewie Seminarium Papieskiego, m. in. dla kształcenia młodzieży szwedzkiej. Jezuici tworzyli w tym czasie specjalną Misję szwedzką. Przejęli pofranciszkańską bibliotekę z Gramunkeholmen, która stała się odtąd księgozbiorem Collegium Societatis Jesu in Suecia. W 1580 r. przewieźli ją do Braniewa. W Morzu Bałtyckim został utopiony przez Szwedów w 1598 r. Marcin Laterna, towarzysz Zygmunta III w wyprawie do Szwecji.</div>
<div style="text-align: justify;">
W latach 1601-1605 w niewoli szwedzkiej przebywało siedmiu jezuitów zatrzymanych 5 stycznia 1601 r. w Dorpacie przez Karola Sudermańskiego: Marcin Costinensis, Krzysztof Spotecus, Jan Ambroży Völker, Jan Esto, Sebastian Markowski, Maciej Vitriarius i Mikołaj Mercator. Pod koniec 1605 r. powrócili ks. Marcin Costensis, Jan Ambrosius oraz br. Sebastian Markowski, pozostali zmarli w niewoli podczas zarazy.</div>
<div style="text-align: justify;">
W 1626 r. w czasie najazdu Szwedów uwięzieni zostali: Hieronim Kirstein, Dawid Kinard, Michał Morianus, Jakub Gaul, Tomasz Maliszkiewicz, Andrzej Rhein. Również podczas najazdu Szwedów na Polskę w latach 1655-58 kilku jezuitów było więzionych i kilku zostało przez nich zamordowanych.</div>
<div style="text-align: justify;">
Na początku XX w. jezuici polscy dojeżdżali corocznie do Szwecji z posługą duszpasterską do polskich robotników sezonowych. Sprowadzał ich dwa razy w roku jezuita niemiecki Bernard Stolberg. Marcin Czermiński, Józef Gadowski, Ignacy Mieloch, Oskar Rudzki i inni prowadzili misje ludowe i rekolekcje w Brömolla, Anderslof, Kronowall, Stenstorp, Christianstadt, Vestraby i innych osadach polskich.</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Zobacz też</span></h6>
<ol style="text-align: -webkit-auto;">
<li style="text-align: justify;">I. Collijn, Bibliotheca Collegii Societatis Iesu in Suetia . Uppsala 1914</li>
<li style="text-align: justify;">F. Koneczny, Jan III Waza i missya Possewina. Prz. Powsz. 67 (1900) 69 (1901), odb. Kr 1901</li>
<li style="text-align: justify;">J. Teschitel, Schweden in der Gesellschaft Jesu. AHSI 21 (1952) 329-343</li>
<li style="text-align: justify;">Tenże, Nekrologe schwedischer Jesuiten. AHSI 23 (1954) 119-130</li>
<li style="text-align: justify;">R. Wehner, Jesuiten im Norden, Zur Geschichte des Ordens in Schweden, I: 1574-1879. Paderborn 1974</li>
<li style="text-align: justify;">ARSI Pol 51 f. 173 (Annuae 1601-1605).</li>
<li style="text-align: justify;">J. Gadowski, Wycieczka misyjna do polskich robotników w Szwecji we wrześniu 1904 roku. NW 1 (1904-1906) 380-387</li>
<li style="text-align: justify;">I. Mieloch, Wycieczki misyjne do robotników polskich w Szwecji w czerwcu 1905 roku. NW 1 (1904-1906) 499-503</li>
<li style="text-align: justify;">J. Rejowicz, Kartka z dziejów Pomorza i Rugii. Kr 1903 s. 40-46</li>
<li style="text-align: justify;">O. Rudzki, Z wycieczki misyjnej do polskich robotników w Szwecji odbytej w sierpniu 1903 r. NW 1 (1904-1906) 127-130</li>
<li style="text-align: justify;">A. Rybka, Wycieczki misyjne [...] we wrześniu 1905 r. NW 1 (1904-1906) 503-505</li>
<li style="text-align: justify;">Misja O. Czermińskiego dla polskich robotników w Szwecji w 1907 r. NW 2 (1906-1909) 335-338</li>
<li style="text-align: justify;">Wykaz misji. NW 3 (1910-1912) 432, 4 (1913-1915) 72, 210, 5 (1916-1920) 40</li>
<li style="text-align: justify;">Załęski, Jezuici V 840-841</li>
<li style="text-align: justify;">ATJKr 72, 73 (M. Czermiński, Dziennik z misji 1907, 1910).</li>
</ol>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-64060803822557470112013-01-29T08:00:00.000+01:002013-01-29T08:00:10.662+01:00Misyjność Jezuitów - Cz. 5<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WezjV1eqHeKNYc1CazgK06lbGZncGXpp35yzqSnwfnWkWBToLiEq_zJ4lPBK8r090vnzoT_pWzA7X2rXhLMaBXvZjwZl6OYgMomHgXaS9j_M7sWlUtrYPx5ciByj1YVZVY7mASvWBgE/s1600/Misja-zrodlo-fot-www.cinemovies.fr-2011-06-09.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WezjV1eqHeKNYc1CazgK06lbGZncGXpp35yzqSnwfnWkWBToLiEq_zJ4lPBK8r090vnzoT_pWzA7X2rXhLMaBXvZjwZl6OYgMomHgXaS9j_M7sWlUtrYPx5ciByj1YVZVY7mASvWBgE/s320/Misja-zrodlo-fot-www.cinemovies.fr-2011-06-09.jpg" width="320" /></span></a><b><span style="font-size: large;">Misyjność jezuitów</span><span style="font-size: x-large;"> </span></b><br />
<b>Rozmowa </b><b>z Krzysztofem Dyrkiem SJ</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<b>Metody ewangelizacji zmieniły się.</b><br />
Wśród misjonarzy jezuickich był też czas nieuwzględniania religijności i kultury ludzi, których się ewangelizowało. Obecnie głosząc Chrystusa, uwzględniamy rzeczywistość, w której się znajdujemy. Chodzi o to, żeby Europejczyk nie narzucał swoich postaw kulturowych ludziom w krajach misyjnych. Prekursorem nowoczesnej inkulturacji jest o. Matteo Ricci, który przywdział strój mandaryna i opracował chińską liturgię. Staramy się więc wykorzystać to, co dobre w danej kulturze, ale zarazem zmieniać pewne postawy. Np. w Zambii zauważyłem zmiany w podejściu do działalności misyjnej. 100 lat temu jezuici może narzucali m.in. polskie zwyczaje. Spotkałem siostrę, która śpiewała Godzinki - zambijskie słowa na melodię polską. Można też w Zambii usłyszeć polskie kolędy. Może nie doceniano tamtejszego sposobu wyrażania wiary. Byłem na liturgii dziękczynnej w Chikuni - trwała 5 godzin, było kilka kazań, ludzie modlili się, dziękowali, śpiewając i tańcząc. Jakie stosować metody ewangelizacji? Jak zmieniać świat? Przede wszystkim ewangelicznie, dobrocią i miłością. Myśląc o dialogu, czy kontaktach z innymi religiami, trzeba podchodzić do ludzi z otwartością, życzliwością, tolerancją, akceptacją. Wcześniej czy później to przyniesie owoce. Najpierw rzucamy ziarno, dopiero później wyrasta wielkie drzewo.
<br />
<br />
<b>Zakon jezuicki ma wybitnych biskupów.</b><br />
Jezuici składają ślub, że nie będą przyjmować żadnej godności kościelnej. Mamy jednak w świecie około 90 biskupów. Jak to możliwe? Najczęściej są to stolice biskupie w krajach biednych, gdzie inni nie mogli lub nie chcieli pójść. Najbardziej znanym, zresztą jedynym polskim biskupem jezuickim jest kard. Adam Kozłowiecki, były więzień Auschwitz i Dachau. (Gdy wspomina obozy koncentracyjne, w których przesiedział 6 lat, mówi że niejaki pan Adolf Hitler jakoś go nie lubił, ale zapewnił mu sześć bezpłatnych lat wakacji w obozie, żeby mu nie przeszkadzał w wojnie... Może na ten temat żartować, jest wielkim przyjacielem Niemców, zawsze pełen radości i optymizmu). Po wyjściu z obozu pojechał do Rzymu i został posłany jako misjonarz do Zambii. W 1955 roku został biskupem Lusaki, później pierwszym arcybiskupem metropolitą stolicy Zambii. W tym roku obchodził 50-lecie sakry biskupiej. Stworzył struktury tamtejszej diecezji. Przez Ojca Świętego Jana Pawła II został mianowany kardynałem. Napisał wtedy list do Papieża, że jezuici nauczyli go, jak być księdzem, ale nie nauczyli, jak być kardynałem… Po Soborze Watykańskim II, w wieku zaledwie 58 lat, a więc wiele lat przed emeryturą, doszedł do przekonania, że jako biały misjonarz powinien zrezygnować ze stolicy biskupiej na rzecz miejscowego kapłana. Nie udał mu się następca - został nim znany szeroko w świecie abp Emanuel Milingo. Abp Kozłowiecki wycofał się do parafii w buszu, gdzie pracuje już od 36 lat, pomagając księdzu proboszczowi. Jest jedynym na świecie kardynałem i jednocześnie wikarym w parafii! Kiedy został mianowany kardynałem, jezuici chcieli go przyjąć do wspólnoty w Lusace - nie zgodził się. Ma 94 lata. Mieszka w parafii, gdzie 2-3 lata temu doprowadzono prąd elektryczny do kościoła. Pracuje razem z proboszczem, ks. Janem Krzysztoniem, pochodzącym z archidiecezji lubelskiej. Kard. Kozłowiecki to wzór biskupa ubogiego, bez reszty oddanego ludowi afrykańskiemu. Kilka miesięcy temu otrzymał doktorat honoris causa w Nairobi.
<br />
<br />
<b>Mówimy o dalekich krajach, ale ewangelizacji wymaga sama współczesna Europa. Jakie metody ewangelizacji, zdaniem Ojca, byłyby skuteczne?</b><br />
Laicyzacja to poważny problem, przed którym stoi Kościół w Europie. Niektóre europejskie prowincje jezuitów (w Hiszpanii, Irlandii) także przeżywają kryzys i spadek powołań. Ale powoli to się zmienia. W niektórych krajach, na przykład we Francji i Włoszech, następuje ożywienie wiary, ludzie poszukują Boga i powołań jest coraz więcej. We Włoszech pamiętam lata 70., kiedy nowicjat był pusty, teraz jest tam ponad 20 kleryków. W Europie ściśle ze sobą współpracujemy na płaszczyźnie przełożonych, ale i w zakresie formacji młodych jezuitów w europejskich ośrodkach formacyjnych. Patrzymy na Europę całościowo i myślimy o dziełach, które będziemy razem prowadzić. Będziemy się też wymieniać - z krajów, które mają więcej powołań, posyłać będziemy jezuitów tam, gdzie istnieje potrzeba. Mamy także wspólnoty międzynarodowe, w Niemczech czy w Belgii. To są sposoby na to, by stawić czoło sekularyzacji, ale także na to, żebyśmy jako jezuici, prowadząc pewne dzieła, uniwersytety, szkoły czy wydawnictwa, mogli sobie nawzajem pomagać. Jezuita wstępuje nie do prowincji, lecz do Towarzystwa Jezusowego.
</div>
<br />
<br />
<b>Ważnym wyzwaniem dla Europy jest islam. Czy jezuici włączają się w dialog z islamem?</b><br />
<div style="text-align: justify;">
W krajach, gdzie katolicy są mniejszością, ten dialog jest naturalny. Jeśli chodzi o Europę, przy o. generale jest przedstawiciel ds. kontaktów międzyreligijnych, także z islamem. Czy dialog z islamem jest możliwy? Spotkałem misjonarzy w krajach arabskich, którzy mówili, że boją się ewangelizować Arabów, wiedząc, jakie konsekwencje ma nawrócenie dla osoby ewangelizowanej i ewangelizującej. Ze strony Kościoła i jezuitów jest otwartość na dialog, ale nie ma jej ze strony muzułmanów. Zatem dialog będzie zależeć od tego, na ile otworzą się muzułmanie przyjęci przez Europę. Jezuici podejmują w Europie i w innych częściach świata posługę na rzecz uchodźców, zakrojoną na szeroką skalę (tzw. Jesuit Refugee Sernice). W ośrodkach dla uchodźców nie pytają, kto jest chrześcijaninem, a kto muzułmaninem. Pomagają załatwić dokumenty, uregulować sprawy prawne, szukają noclegów, uczą języka, świadczą pomoc materialną. Jest to działanie w imię sprawiedliwości, ale też okazja do dialogu, w którym mówimy ludziom: nie jest ważne to, jakiej jesteś rasy, jaką religię wyznajesz. Jesteś człowiekiem, dzieckiem jednego Boga. Pomagam ci, bo tak mnie uczy moja wiara. Ponadto prowadzimy refleksję naukową nad islamem. W dialog międzyreligijny, również z islamem, poważnie zaangażowany jest Papieski Uniwersytet Gregoriański, prowadzony przez jezuitów w Rzymie.
</div>
<br />
<b>Dziękuję Ojcu Prowincjałowi za rozmowę.</b><br />
<i>Rozmawiała Ewa Czumakow <br />
Kraków, październik 2005 Wywiad ukazał się w miesięczniku "Miejsca Święte", nr 12 (108) 2005</i>Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-18207952404944212962013-01-22T08:00:00.000+01:002013-01-22T08:00:01.131+01:00Rumunia<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6b/EU_location_ROM.png/800px-EU_location_ROM.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6b/EU_location_ROM.png/800px-EU_location_ROM.png" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: justify;"><b>Historia</b></span><br />
<span style="text-align: justify;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
Pierwsze placówki jezuickie na terenie obecnej Rumunii powstały w Siedmiogrodzie w 1579 w Kolozsvárze (ob. Cluj), Gyulafehérvár (ob. Alba Julia) i Oradea Mare; należały one początkowo do Prow. Polskiej, a później do Prow. Austriackiej.</div>
<div style="text-align: justify;">
Jezuici polscy pracowali również na terenie Mołdawii i Wołoszczyzny już od końca XVI w., a główną stację misyjną posiadali w Jassach. Pracowali na tym terenie niemal do kasaty zakonu.</div>
<div style="text-align: justify;">
Po utworzeniu państwa rumuńskiego jezuici powrócili pod koniec XIX w. do Jass i prowadzili tam Seminarium Duch. i administrowali niektórymi parafiami. W 1924 powołano do życia stałą misję, zależną najpierw od Prow. Belgijskiej, a następnie Małopolskiej; jej pierwszym superiorem został Józef Lipski. W 1932 stworzono osobną Wiceprowincję Rumuńską z wiceprowincjałem J. Lipskim na czele. W jej skład wchodziły: rezydencja w Czerniowcach, rezydencja, nowicjat i konwikt w Szatmar (Satu Mare), Seminarium Diec. w Jassach oraz rezydencja w Bukareszcie i Totesti. Do wybuchu II wojny światowej kilkunastu polskich jezuitów pracowało w Wiceprow. Rumuńskiej.</div>
<div style="text-align: justify;">
Podczas II wojny światowej pracowali w Rumunii: Władysław Lęcznar i Józef Cudziński, kapelani w obozie polskim, oraz Wacław Zajączkowski, redaktor pisma Nowa Polska. W Bukareszcie pracowali: Józef Chechelski, Jan Lorenc i Aleksander Góralik. W okresie komunistycznym placówki zakonne zostały zamknięte, a kilku jezuitów przebywało w więzieniach.</div>
<h6 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Współczesność</span></h6>
<div style="text-align: justify;">
Od 1990 jezuici różnych narodowości znowu rozwijają działalność. Z Prow. Polski Południowej jako profesor filoz. w Jassach pracuje od 1993 Tadeusz Rostworowski, a Jerzy Brzóska od 1995 w domu nowicjatu w Cluj.</div>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-67211161884775042582013-01-19T08:00:00.000+01:002013-01-19T08:00:08.073+01:00Co wydarzyło się w parafii w Jalalabadzie? - cz. 3<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s1600/P1r015.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s320/P1r015.jpg" width="320" /></a><br />
<b><span style="font-size: large;">Kilka słów o tym, co wydarzyło się w naszej parafii w Jalalabadzie w 2012 r.</span></b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
- 3 -</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Działalność edukacyjna. Jak co roku nasi wolontariusze prowadzą zajęcia z języków obcych
w pomieszczeniach parafii, ale w tym
roku zostali też zaproszeni do
prowadzenia zajęć na lokalnym
Państwowym Uniwersytecie (Jalalabad
State University). Okazjonalnie zajęcia
z astronomii (połączone z obserwacjami
nieba) prowadzi dla studentów wydziału
geografii o. Adam Malinowski SJ. Zajęcia
z języka angielskiego nasi wolontariusze
prowadzą także w miejscowości Osh –
nasze Polki w niedziele dla dzieci
uzbeckich, a nasz Amerykanin w niedziele
i poniedziałek w szkole “Swietocz” prowadzonej przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną. W lipcu grupa studentów z Polski prowadziła obóz językowy dla dzieci w Jalalabadzie, drugi podobny obóz w sierpniu prowadziło dwoje wolontariuszy z British Jesuit Mission. Jak co roku, dla studentów jalalabadzkich uniwersytetów organizowaliśmy dwa obozy językowe nad j. Issyk-kul. Wzięło w nich udział 80 studentów i kilkunastu wakacyjnych wolontariuszy. W tym roku cieszyliśmy się z większej niż zazwyczaj pomocy scholastyków jezuickich (przybyli do nas klerycy z Belgii, Anglii, USA i Niezależnego Regionu Rosyjskiego). Mamy nadzieję, że nasza działalność jest próbą włączenia się w Boży Plan Zbawienia dla wszystkich, którzy mieszkają na południu Kirgizji. Dziękujemy gorąco naszym przyjaciołom i dobroczyńcom, którzy ze względu na troskę o upowszechnienie Chwały Bożej nam pomagają.<br />
<br />
W imieniu jalalabadzkiej wspólnoty<br />
– ks. Remigiusz Kalski SJ<br />
Uroczystość Bożego Narodzenia 2012 r.
</div>
Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-13145713460772985242013-01-15T08:00:00.000+01:002013-01-15T08:00:07.539+01:00Misyjność Jezuitów - Cz. 4<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WezjV1eqHeKNYc1CazgK06lbGZncGXpp35yzqSnwfnWkWBToLiEq_zJ4lPBK8r090vnzoT_pWzA7X2rXhLMaBXvZjwZl6OYgMomHgXaS9j_M7sWlUtrYPx5ciByj1YVZVY7mASvWBgE/s1600/Misja-zrodlo-fot-www.cinemovies.fr-2011-06-09.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WezjV1eqHeKNYc1CazgK06lbGZncGXpp35yzqSnwfnWkWBToLiEq_zJ4lPBK8r090vnzoT_pWzA7X2rXhLMaBXvZjwZl6OYgMomHgXaS9j_M7sWlUtrYPx5ciByj1YVZVY7mASvWBgE/s320/Misja-zrodlo-fot-www.cinemovies.fr-2011-06-09.jpg" width="320" /></span></a><b><span style="font-size: large;">Misyjność jezuitów</span><span style="font-size: x-large;"> </span></b><br />
<b>Rozmowa </b><b>z Krzysztofem Dyrkiem SJ</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<b>Ale dziś już misjonarze-jezuici z polskich prowincji rozjechali się po świecie?</b><br />
Pracują jeszcze w Mozambiku, w Malawi, na Madagaskarze, w Egipcie, Syrii, wspomnieliśmy tu Chiny i Tajwan, w Japonii, w Brazylii, gdzie jest kilka prowincji jezuickich (najwięcej było Włochów, obecnie miejscowi jezuici przejmują odpowiedzialność za zakon). Po upadku komunizmu otwarliśmy się na kraje sąsiednie, jak to było na początku - na Ukrainę, Rosję, Rumunię. Jesteśmy też w Kazachstanie i w Kirgizji. W naszym duchu jezuickim jest też coś takiego, że idziemy tam, dokąd inni nie mogą albo nie chcą pójść - do najtrudniejszych warunków. A jeśli pracę, którą rozpoczęliśmy, mogą kontynuować inni, często ją zostawiamy i idziemy do innej.
<br />
<br />
<b>Czy nie żal do najgorszych prac jezuitów, którzy są tak dobrze wykształceni?</b><br />
Nie można najtrudniejszych prac nazwać "najgorszymi" - wręcz odwrotnie! W królestwie Bożym obowiązują inne kryteria. Otrzymujemy odpowiednią formację, bo nasze zaangażowanie wymaga również kompetencji, ale od początku uczymy się pewnej wolności i dyspozycyjności. Idziemy tam, gdzie jest potrzeba. Po upadku komunizmu, kiedy się otwarła Rosja, jezuici poszli aż do Nowosybirska na Syberię. Jest tam biskup jezuita Joseph Werth. Jego rodzice, wywodzący się z Niemców nadwołżańskich, byli deportowani przez Stalina do Kazachstanu. W Zambii widziałem wiele placówek założonych przez jezuitów - zazwyczaj budowali kościół, szkołę, szpital, a potem, po latach szli dalej. Przychodzili księża miejscowi, podejmowali pracę, a jezuici cieszyli się z tego, że dzieło, które zaczęli, będzie kontynuowane, ufając Chrystusowi i szukając Jego woli.
<br />
<br />
<b>Rosja, Ukraina to polska specyfika?</b><br />
Priorytetem są teraz Chiny. Choć Japonia też ciągle potrzebuje ludzi. Prowincje polskie starają się włączyć bardziej w misje całego zakonu. Do krajów sąsiednich poszli przede wszystkim jezuici z Polski, bo jesteśmy najbliżej językowo i kulturowo jako Słowianie, wychowani w tym samym systemie. Ale też powoli tamtejsze wspólnoty stają się coraz bardziej międzynarodowe. Niektórzy pochodzą z Rosji, ale też z innych krajów, z Indii, Belgii, czy z tak egzotycznych dla nas krajów, jak Meksyk, Chile czy Ekwador.
<br />
<br />
<b>Spotkaliśmy jezuitów, będąc w Czechach.</b><br />
W Czechach i na Słowacji jezuici przetrwali w podziemiu. Po 1968 r. zaczęli organizować tajne struktury formacji, zwłaszcza na Słowacji. Świetnie funkcjonował podziemny Instytut Teologiczny św. Alojzego. Nigdy komunistyczna służba bezpieczeństwa nie wpadła na jego trop. Dzięki temu sporo młodych ludzi otrzymało święcenia kapłańskie i dziś są w pełni zaangażowani w pracę Kościoła. Niektórzy studiowali również w seminarium w Bratysławie i w Litomierzycach, choć nikt, ani biskup ani rodzice nie mogli wiedzieć, że są jezuitami.
<br />
<br />
<b>Jakie są obecnie najtrudniejsze problemy w krajach misyjnych?</b><br />
Jeśli chodzi o kraje sąsiednie, to wydawało się, że gdy upadnie komunizm, ludzie będą szukać Boga, otworzą się na Kościół. To jest tylko część prawdy. Niektórzy nie są aż tak otwarci, nie szukają Boga. To rodzi frustrację, rozczarowanie, że praca nie przynosi takich owoców, jakich by się oczekiwało. Przykładem pracy jezuitów niech będzie Rosja. Jezuici założyli uczelnię - Instytut Filozofii, Teologii i Historii św. Tomasza, by formować świeckich. W Nowosybirsku powstało Centrum Duchowości "Inigo", a także filia Instytutu moskiewskiego z doskonałą biblioteką, studio medialne służące dialogowi oraz nowicjat. Zwykła praca duszpasterska jest też potrzebna. Podobne jest zaangażowanie duszpasterskie na Ukrainie, w formację księży i sióstr zakonnych. W Afryce jest straszna bieda, z którą się nigdy nie spotykamy. Brak edukacji, choroby, jak AIDS - to wszystko się wiąże z potrzebą uświadamiania, kształcenia, szukania funduszy. Zawsze oprócz prac duszpasterskich chcemy żyć naszym charyzmatem: zaangażowaniem w sprawy społeczne, w edukację, formację inteligencji, prowadzenie szkół, uniwersytetów (chyba że się nie da, jak u nas w czasach komunistycznych), pisarstwo i pracę naukową.
<br />
<br />
<b>CDN...</b><br />
<br /></div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-58986538576711852452013-01-12T08:00:00.001+01:002013-01-12T08:00:01.152+01:00Jezuici prowincji Zambia-Malawi...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7FlhjQOzPD6zxxpliC9NRTXdFbg3O4Tr-vaeXh3vdZ7j322Y2P69IryK5uokXD87pErrpQtZB30tJ3c3YgFBtnR9fYgPKJudV6gmGFLeYVjAWmVKROvZo8Oew-4dv1lisCrpdHGcv5k/s1600/DSCF5214czr40%252B50.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7FlhjQOzPD6zxxpliC9NRTXdFbg3O4Tr-vaeXh3vdZ7j322Y2P69IryK5uokXD87pErrpQtZB30tJ3c3YgFBtnR9fYgPKJudV6gmGFLeYVjAWmVKROvZo8Oew-4dv1lisCrpdHGcv5k/s320/DSCF5214czr40%252B50.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Mumbwa (ZAMBIA), 4 stycznia 2012; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Drodzy Przyjaciele! </div>
<div style="text-align: justify;">
Przesyłam Wam skład jezuitów, funkcjonujących w naszej jezuickiej prowincji Zambia-Malawi, z początkiem roku 2013, wg posiadanego obywatelstwa: </div>
<div style="text-align: justify;">
Zambijczycy - 54 </div>
<div style="text-align: justify;">
Irlandczycy - 13 </div>
<div style="text-align: justify;">
Polacy - 10 </div>
<div style="text-align: justify;">
Malawijczycy - 10
</div>
<div style="text-align: justify;">
Amerykanie (USA) - 8 </div>
<div style="text-align: justify;">
Słoweńcy - 6 </div>
<div style="text-align: justify;">
z Indii - 3 </div>
<div style="text-align: justify;">
Kanadyjczycy - 2 </div>
<div style="text-align: justify;">
Kroaci - 1 </div>
<div style="text-align: justify;">
Niemcy - 1 </div>
<div style="text-align: justify;">
Włosi - 1 </div>
<div style="text-align: justify;">
Razem - 108 jezuitów. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Przesyłam Wam najlepsze życzenia -
Błogosławionego Nowego Roku 2013. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Z Bogiem - Józef Matyjek SJ</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-73724727871624665382013-01-08T08:00:00.000+01:002013-01-08T08:00:00.146+01:00Rosja<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/Russian_Federation_(orthographic_projection).svg/541px-Russian_Federation_(orthographic_projection).svg.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/Russian_Federation_(orthographic_projection).svg/541px-Russian_Federation_(orthographic_projection).svg.png" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: -webkit-auto;"><b>Historia</b></span><br />
<span style="text-align: -webkit-auto;"><b><br /></b></span>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<b>Wiek XVI</b></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
W XVI w. ważną rolę w stosunkach polsko moskiewskich odegrał jezuita włoski Antonio Possevino. Car Iwan Groźny zaniepokojony sukcesami wojennymi Stefana Batorego oraz zagrożeniem ze strony Tatarów, zwrócił się w 1580 do pap. Grzegorza XIII z propozycją nawiązania ligi antytureckiej i skłonienia do niej króla Stefana. Papież okazywał gotowość poparcia idei cara pod warunkiem zawarcia unii kościelnej. W tej sprawie wyprawił Possevina jako legata. Legat po pertraktacjach na dworach panujących przybył do Moskwy i zgodnie z instrukcją doprowadził do zawarcia 15 I 1582 w Jamie Zapolskim rozejmu między Polską a Moskwą. Następne wyprawy Possevina do Moskwy nie doszły do skutku z powodu śmierci Iwana.</div>
<br /></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<b>Wiek XVII</b></div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Kasper Sawicki jeszcze jako prepozyt domu profesów w Krakowie w marcu 1604 nawiązał bliskie stosunki z Dymitrem Samozwańcem i zaangażował się w jego plany. Przeprowadził z nim kilka dyskusji religijnych, dokonał jego nawrócenia z prawosławia na katolicyzm, przyjął 17 i 24 IV spowiedź i wyznanie wiary katolickiej, pośredniczył w jego kontaktach z nuncjuszem Klaudiuszem Rangoni, brał prawdopodobnie udział w redagowaniu listu Dymitra do papieża Klemensa VIII. Od 1605 był stałym kapelanem Maryny Mniszchówny, mieszkającej czasowo w Prądniku k. Krakowa. W styczniu 1606 został mianowany misjonarzem w Moskwie. Z polecenia papieża i przełożonych zakonnych miał towarzyszyć Marynie Mniszchównie jako przyboczny kaznodzieja i doradca w jej wyprawie do Moskwy, gdzie też miał zapoznać się z prawdziwymi zamiarami Dymitra. Z Krakowa wyruszył z bratem zakonnym Wawrzyńcem Opoczno w orszaku Maryny 26 I 1606 i przez Sambor, Lublin, Słonim i Nieśwież, wjechał 18 IV w granice Rosji, a 12 V do Moskwy. Podczas podróży Sawicki prowadził długie rozmowy z Maryną na tematy religii, Kościoła i jezuitów. W Moskwie Sawicki przeprowadził 25 V tylko jedną długą dyskusję z Dymitrem, m. in. na temat osiedlenia się jezuitów w Moskwie. Po upadku Dymitra spędził przeszło dwa lata w Moskwie i jej okolicach, najpierw chroniąc się u kupców litewskich, potem jako kapelan polskich posłów i żołnierzy, w końcu w Twerze jako kapelan polskich jeńców. Dokładny diariusz z okresu wyprawy moskiewskiej, kontynuowany potem w Krakowie przynajmniej do 1615, zaginął, posłużył jednak J. Wielewickiemu do opracowania jego Dziennika spraw domu zakonnego OO. Jezuitów. W wyprawie brali również udział Mikołaj Cyrowski i Andrzej Ławicki.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Po nieudanej wyprawie Dymitra Samozwańca jezuici nie mieli wstępu na teren monarchii moskiewskiej, brali jedynie udział jako kapelani wojskowi w wyprawach moskiewskich Władysława IV. Zdarzało się też, że wojska moskiewskie w czasie wojen z Polską deportowały niektórych jezuitów. Np. w 1655 ks. Andrzej Kaweczyński i br. Maciej Stoszkiewicz z kolegium w Nowogródku zostali porwani i wywiezieni do kopalń syberyjskich, skąd Kaweczyński powrócił dopiero po wielu latach. Wielu zaś nie powróciło nigdy.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
W 1684 powstała w Moskwie misja Prow. Czeskiej, finansowana przez cesarza Leopolda I. Pracowali w niej jezuici Albert de Boie z Prow. Czeskiej oraz Jan Schmid z Prow. Litewskiej. Po śmierci de Boie zastąpił go Jerzy Dawid z Prow. Czeskiej. W 1686 przebywali z dworem posła polskiego Marcjana Ogińskiego również Mikołaj Narmunt i Bartłomiej Müller. Próbowali załatwić m. in. sprawę przejazdu przez Rosję misjonarzy jezuickich do Chin. Uzyskali jedynie zgodę na nabycie domu w Smoleńsku i przeznaczenie go na mieszkanie dla księży pracujących w województwie smoleńskim.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Zarówno Iwan IV Groźny w XVI w., jak i Piotr Wielki w XVIII w., w porozumieniu z zachodnimi państwami zapewniali wolny przejazd misjonarzom katolickim udającym się przez teren Rosji na misje do Chin. W rzeczywistości droga ta była zamknięta. Philippe Avril i Louis Barnabé czekali bezskutecznie w Moskwie (1686-88) na pozwolenie przejścia przez Syberię. Avril wykorzystał ten czas na opracowanie planu najlepszej drogi kontynentalnej do Chin (mapa). Jedynym jezuitą, który mógł ten szlak przebyć był w 1721 Nicolň Gianpriamo, towarzyszący poselstwu cara z Pekinu.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Wiek XVIII</b></div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
W l. 1713-19 jezuici Prow. Litewskiej posiadali osobny dom misyjny w Petersburgu pod kierunkiem Daniela Zierowskiego. Później prowadzili jedynie przejściowo działalność misyjną, m. in. w 1732 z Bobrujska. Niechęć do jezuitów była jednak tak silna, że wojsko rosyjskie wracające z Warszawy w 1735 uprowadziło w kajdanach z Wilna jedynego jezuitę pochodzenia moskiewskiego, Aleksego Alojzego Ładyżenskiego. W Petersburgu postawiono go przed sądem za odstępstwo od prawosławia i skazano na ciężkie roboty w Tobolsku na Syberii, bez możliwości kontaktowania się z rodziną czy zakonem. Zmarł w obozach karnych po 1750.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Wiek XIX</b></div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Po kasacie zakonu w Polsce i na Litwie w 1773, jezuici działali i rozwijali się za zgodą Katarzyny II na Białorusi, tworząc Prow. Białoruską z własnym wikariuszem generalnym w Połocku, a od 1814 z generałem zakonu. Cieszyli się też pełnym poparciem cara Pawła I i początkowo jego następcy Aleksandra I, który w 1812 podniósł kolegium połockie do rangi Akad. Połockiej, ale w 1815 usunął jezuitów z Petersburga, a w 1820 z całej Rosji. Po kasacie zakonu pracowało też w Rosji wielu byłych jezuitów, w tym biskupów. Proboszczem w Moskwie był Ignacy Bohomolec, brat Franciszka.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Memorandum z 13 III 1820, na mocy którego wydalono jezuitów z Rosji, zabraniało im surowo wstępu na teren monarchii rosyjskiej. Zaledwie kilku jezuitom pozwolono pozostać: Hieronim Haraburda przebywał z powodu choroby w Czerei u bazylianów (zm. 4 VII 1820), Alojzy Soroka mógł pozostać w Orszy do 1826, Jan Woyszwiłło i Idzi Henry pracowali jako misjonarze w Mozdoku na Kaukazie do 1827. Niechęć do jezuitów była w Rosji ustawicznie podsycana, stąd też samo pojęcie jezuity w języku rosyjskim zaczęło oznaczać osobę podejrzaną, posługującą się intrygami i przestępstwami w celu uzyskania celów antypaństwowych i antyspołecznych, zwykle na korzyść Watykanu.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Prace jezuitów białoruskich nie poszły jednak na marne. Kilku wybitnych konwertytów rosyjskich (Eugeniusz Balabin, Iwan Gagarin, Iwan Martinov, Paweł Pierling) wstąpiło do jezuitów we Francji i poświęciło swe prace badaniom stosunków Kościoła katolickiego i prawosławnego i przyczyniło się do zainteresowań Zachodu sytuacją religijną w Rosji.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
W okresie prześladowania Unii na Podlasiu w unijnej diecezji chełmskiej wielu jezuitów z Prow. Galicyjskiej za zgodą generała zakonu Piotra Beckxa i pap. Piusa IX udawało się od 1875 z tajną misją na Podlasie, by podtrzymać wśród unitów wierność wobec Kościoła katolickiego. Aż do ukazu tolerancyjnego z 1905 brali w niej udział m. in. Walerian Mrowiński, Franciszek Bröer, Teodozy Sozański, Klemens Baudiss, Maciej Szaflarski, Henryk Jackowski, Henryk Pydynkowski i Apoloniusz Kraupa.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Wiek XX</b></div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
W początkach XX w. z tajną misją duszpasterską udawał się często z Krakowa do Rosji Jan Urban, który pracował w Petersburgu jako ksiądz diecezjalny i opublikował w języku rosyjskim wiele książek i broszur przeznaczonych dla katolików rosyjskich. Wśród katolików pochodzenia niemieckiego (m. in. Moskwy) przez wiele lat pracował incognito Feliks Wierciński z Prow. Galicyjskiej. Badania naukowe nad dziejami jezuitów na Białorusi przeprowadzał za zgodą władz rosyjskich François M. Gaillard.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
W okresie I wojny światowej Rosjanie wywieźli w głąb Rosji jezuitów z Tarnopola. Od 1915 pracował owocnie w Rosji Stanisław Sopuch. Jan Rostworowski i Jan Zatłokiewicz zostali deportowani na Syberię do Tomska i Kuźniecka. Kilku zmarło na zesłaniu; wszyscy jednak prowadzili w miarę możliwości pracę misyjną. Zaraz po rewolucji marcowej w 1917 jezuici zarządzali kościołem i klasztorem pokarmelitańskim w Berdyczowie oraz parafią w Kijowie. Po rewolucji październikowej w 1917 zostali usunięci i powrócili do Galicji.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
W l. 1922-23 przebywał w Rosji Edmund A. Walsh, jezuita amerykański, który z ramienia instytucji charytatywnych Watykanu organizował pomoc dla głodujących Rosjan. W 1923 przewiózł on ciało bł. Andrzeja Boboli z Moskwy przez Odessę i Istambuł do Rzymu. Po jego wyjeździe jezuici niemieccy przez pewien czas kontynuowali jego dzieło.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Od 1925 działał na terenie Rosji Michel d'Herbigny, jezuita francuski i rektor Instytutu Orientalnego w Rzymie, który w 1925 przebywał w Moskwie jako obserwator przy Cerkwi rosyjskiej, a po przyjęciu w tajemnicy sakry biskupiej w 1926 z rąk Eugeniusza Pacelli'ego w Berlinie, odbył trzy podróże do Rosji, konsekrując w podziemiu kilku biskupów (P. E. Neveu dla Moskwy, A. Maleckiego dla Petersburga, B. Sloskansa dla Mohylewa i A. Frisona dla Odessy) i święcąc kapłanów. Kiedy jego akcja została przez NKWD wykryta, a wyświęceni biskupi byli represjonowani, został przez generała W. Ledóchowskiego odwołany ze wszystkich pełnionych funkcji.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Podczas II wojny światowej pod okupacją sowiecką znalazły się w Prowincji Wielkopolsko Mazowieckiej domy zakonne w Albertynie, Dubnie, Pińsku i Wilnie, a w Prowincji Małopolskiej w Chyrowie, Kochawinie, Kołomyi, Lwowie, Stanisławowie i Tarnopolu, w których pracowało kilkudziesięciu jezuitów. Wielu też znalazło się na terenie Rosji, uchodząc przed frontem niemieckim. Kilku przeszło następnie z Armią W. Andersa na Bliski Wschód. Po zakończeniu wojny ewakuowano do Polski rezydencje z Kochawiny, Kołomyi, Lwowa, Stanisławowa i Tarnopola, pozostałe zostały zlikwidowane wcześniej.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Na terenie Rosji i na wschodnich ziemiach polskich, zajętych przez wojska radzieckie, na skutek prześladowań ze strony Rosjan i Niemców zginęło lub zmarło 17 jezuitów, w 1940: Jerzy Moskwa, w 1941: Tadeusz Chabrowski i Kazimierz Konopka, w 1942: Jan Haniewski, Kajetan Górski, Jakub Jagusz, Antoni Niemancewicz, Józef Pudans, Antoni Światopełk Mirski, Błażej Jabłoński i Adam Sztark, w 1943: Edmund Roszak, Antoni Grzybowski i Eustachy Fierk, w 1944: Stanisław Sowa, w niewiadomym czasie Kazimierz Kański, Michał Kucło, Jan Różycki i Leon Szulgit.</div>
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Na terenie Rosji pozostawali krócej lub dłużej (często w więzieniach) po zakończeniu wojny m. in. jezuici: Walter Ciszek, Jan Długosz, Wacław Jaziewicz, Jan Litwiński, Józef Marsänger, Stanisław Michalski, Jan Mokrzycki, Wiktor Nowikow, Ludwik Seweryn, Wincenty Moszkowicz, Aleksy Wujek, Wacław Zaborowski i Antoni Ząbek.</div>
</div>
<h6 style="text-align: justify;">
Współczesność</h6>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
Od 14 XII 1990 do 21 VI 1992 asystent Europy Wschodniej Bogusław Steczek pełnił równocześnie funkcję koordynatora apostolskiej działalności Tow. Jezusowego w Związku Radzieckim. 21 VI 1992 Stanisław Opiela został przełożonym nowo utworzonego Niezależnego Regionu Rosyjskiego Tow. Jez. z siedzibą w Moskwie. W 1992 Jerzy Karpiński zostało mianowany superiorem rezydencji w Nowosybirsku, a Stanisław Pomykała tamże duszpasterzem akademickim. Sprawy ekonomiczne rezydencji przejął br. Jerzy Zadwórny. We wrześniu 1995 otwarto w Nowosybirsku Centrum Duchowości Inigo. 1 XI 1995 generał zakonu Peter Hans Kolvenbach erygował dom zakonny w tym mieście.</div>
</div>
<h6 style="text-align: justify;">
Zobacz też</h6>
<ol style="text-align: -webkit-auto;">
<li style="text-align: justify;">J. P. Campana, Relatio de itinere moscovitico. Ed. A. M. Ammann, Antemurale 6 (1960-1961) 1-85; G. David, Status modernus Magnae Russiae seu Moscoviae. Ed. A. V. Florovskij, The Hague 1965; W. Delius, Antonio Possevino und Iwan Groznyj, St 1962</li>
<li style="text-align: justify;">A. Deruga, Katolicyzm w Moskwie, 1684-1704. Prz. Powsz. 208 (1935) 171-184, 361-374</li>
<li style="text-align: justify;">[F. Dworsky], Pisma i donesenija iesuitov o Rossii konca XVII i nacala XVIII veka. Ptb 1904</li>
<li style="text-align: justify;">O. Halecki, From Florence to Brest. Sacr. Pol. Mill. 5 (1958) 9-444</li>
<li style="text-align: justify;">S. Polcin, Une tentative d'union au XVIe sičcle: la mission religieuse du Pčre Antoine Possevin S. I. en Moscovie (1581-1582). R 1957</li>
<li style="text-align: justify;">M. J. Rouet de Journel, Nonciatures de Russie, d'aprčs des documents authentiques. IV, CV 1922-1957</li>
<li style="text-align: justify;">Baudouin de Courtenay J., Jeszcze o liście Dymitra Samozwańca. Kraj 1898 nr 39</li>
<li style="text-align: justify;">Tenże, Strona językowa oryginału polskiego listu Dymitra Samozwańca do papieża Klemensa VIII z dnia 24 kwietnia roku 1604. Rozpr. AU Wydz. Filolog. 29 (1899)</li>
<li style="text-align: justify;">D. Czerska, Dymitr Samozwaniec. Wr 1995; Hirschberg A., Dymitr Samozwaniec. Lw 1898 s. 46, 51, 206, 254</li>
<li style="text-align: justify;">Pierling J., Rome et Démetrius. P 1878 s. 131-136, 142-144, 186, 187</li>
<li style="text-align: justify;">Tenże, La Russie et le Saint Sičge. T. 3, P 1901 s. 77-80, 242-246, 291-296</li>
<li style="text-align: justify;">Tenże, Dmitri dit le Faux et les Jésuites. P 1913 s. 1-10; J. Wielewicki, Dziennik spraw domu zakonnego OO. Jezuitów u św. Barbary w Krakowie. T. 1-4; ARSI, FG 1472/3 (list).</li>
<li style="text-align: justify;">A. Deruga, Katolicyzm w Moskwie (1684-1704). Prz. Powsz. 208 (1935) 171-184, 361-374</li>
<li style="text-align: justify;">A. V. Florovskij, Cesti jesuite na Rusi. Praha 1941</li>
<li style="text-align: justify;">L. Piechnik, Próby odnowy Akademii s. 176-178; P. Pierling, La Russie et le Saint Sičge. T. 4, P 1907.</li>
<li style="text-align: justify;">FHL I 13, 16, 67, 71, 72, II 385-386; P. Pierling, La Russie et le Saint Sičge. P 1907, IV 108-109, 122-123.</li>
<li style="text-align: justify;">EK VI 742-743 [Herbigny M.]; M. Kasterska, Męczeństwo unitów podlaskich i OO. Jezuici. Sod. Mar. (Londyn) 1960 z. 1 s. 23-26, z. 2 s. 16-20</li>
<li style="text-align: justify;">M. Maurin, Le Vatican et l'U. R. S. S. . P 1965 s. 52-56; J. Urban, Prace jezuitów w Rosji. Kościół Katol. w Rosji 1 (1932) 11-17</li>
<li style="text-align: justify;">E. Winter, Die Sowjetunion und der Vatikan. Berlin 1972 s. 82-96</li>
<li style="text-align: justify;">The Woodstock Letters 86 (1957) 21-70.</li>
</ol>
</div>
Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-47383041871454352842013-01-06T12:58:00.001+01:002013-01-06T13:15:40.764+01:00Wstań i przyjdź...<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Przypominamy i zapraszamy!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Dziś do 21:00 </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Kiermasz misyjny </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">z okazji </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Misyjnego Dnia Dziecka</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6_ktV6OeEJBYKomK1ufK1iiUOgQPuYSXScAR0Oafo2bilm3MirKtTnnvsv4rOs9vQwTRGvy77ZdR7Fy9gepssV_-EYbO8NPukAZurgrA014fttRZJuyURANAnKrgPYpohAGMoXrDYaNs/s1600/P2r046.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6_ktV6OeEJBYKomK1ufK1iiUOgQPuYSXScAR0Oafo2bilm3MirKtTnnvsv4rOs9vQwTRGvy77ZdR7Fy9gepssV_-EYbO8NPukAZurgrA014fttRZJuyURANAnKrgPYpohAGMoXrDYaNs/s320/P2r046.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Więcej informacji:</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://misjejezuici.blogspot.com/2012/12/misyjny-dzien-dziecka.html"><b>http://misjejezuici.blogspot.com/2012/12/misyjny-dzien-dziecka.html</b></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Możesz pomóc dzieciom! :)</span></b></div>
Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-22198790909789817732013-01-05T08:00:00.000+01:002013-01-05T08:00:05.134+01:00Co wydarzyło się w parafii w Jalalabadzie? - cz. 2<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s1600/P1r015.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s320/P1r015.jpg" width="320" /></a><br />
<b><span style="font-size: large;">Kilka słów o tym, co wydarzyło się w naszej parafii w Jalalabadzie w 2012 r.</span></b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
- 2 -</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
W <b>działalność charytatywną</b> wpisuje się przede wszystkim nasz Ośrodek nad Issyk-Kulem. W grudniu 2011 roku obowiązki dyrektora po br. Damianie Wojciechowskim
SJ przejął o. Remigiusz Kalski SJ. W maju dzięki wsparciu naszych dobroczyńców dokupiliśmy działkę przylegającą do naszego domu – przy dużej ilości dzieci, miejsca na zabawy czy stawianie namiotów dla
wolontariuszy robiło się coraz mniej. Mamy też przestrzeń na przyszłe inwestycje, a przede wszystkim jesteśmy zabezpieczeni w kwestii dostępu do głównej drogi, gdyby ktoś inny wykupił tę działkę. Dzięki pomocy katolickiej organizacji „Misereor” z Niemiec wybudowany został niewielki basen razem z systemem ogrzewania słonecznego. Powinno to obniżyć koszty ogrzewania w sezonie grzewczym, przedłużyć okres wykorzystywania ośrodka na wiosnę i jesień, oszczędzić pieniądze na grzaniu wody do mycia i przy zimniejszej pogodzie dać możliwość kąpieli dzieciom, szczególnie inwalidom. W chłodne zimowe dni jest już w naszym domu całkiem ciepło. W październiku został ukończony nowy budynek gospodarczy, który będzie także miejscem przechowywania sprzętu służącego do rehabilitacji dzieci było to niezbędne, ponieważ kiedy przebywa w ośrodku ponad 100 osób, co zdarzało się w te wakacje, niektórzy musieli spać na korytarzach. Mamy nadzieję, że do wiosny znajdą się dobroczyńcy, którzy pomogą nam przy budowie płotu wokół nowo nabytej części parceli. W maju też rozpoczęły się obozy dla różnego rodzaju grup z łączną liczbą uczestników ponad 800 osób. W sumie miały miejsce 22 obozy i jedna sesja 8-dniowych Ćwiczen Duchownych. W obozach pomagało ponad 40 wolontariuszy i kilku księży z różnych części świata. Obozy w większości były organizowane dla niepełnosprawnych dzieci i dzieci z domów dziecka, oczywiście ich organizacja nie była by możliwa bez udziału dobroczyńców.<br />
Jak zwykle były trzy obozy katolickie (łacznie wzięło w nich udział ok. 120 uczestników) organizowane we współpracy z ks. Jerzym Jędrzejewskim, pracującym w parafiach wokół Biszkeku, z siostrami Franciszkankami ze Słowacji i Franciszkanami z Uzbekistanu. Tematyka obozów młodzieżowych zaczerpnięta jest tradycyjnie z programu formacji młodzieży o nazwie „Magis” prowadzonego w jezuickich parafiach w Polsce. W tym roku tematem obozu było „8 Błogosławieństw”. W czerwcu na Issyk-Kulu nastąpiło odsłonięcie płaskorzeźby ukazującej św. Rodzinę - patronem naszego Centrum jest bowiem św. Jozef Oblubieniec. W działalność charytatywną parafii wpisuje sie też adopcja duchowa 12 dzieci, w większości są to dzieci z rodzin muzułmańskich, w których nie wystarcza na podstawowy poziom życia. Rodzice otrzymują miesięczne wsparcie (równowartość 10 euro), jako rodzaj stypendium naukowego (warunkiem koniecznym adopcji duchowej jest, by rodzice posyłali dziecko do szkoły). Po wakacjach przyjechało do nas czworo wolontariuszy długoterminowych (3 Polki i Amerykanin). Wolontariusze w każdym tygodniu odwiedzają miejscowy dom dzieci inwalidów (gdzie przebywa ponad sto dzieci), organizują zajęcia, pomagają w karmieniu. Wolontariusze też w każdym tygodniu odwiedzają miejscowy dom dziecka. Zaglądamy też w miarę regularnie do trzech domów dziecka w Osh. Raz w miesiącu odwiedzamy internat dla dorosłych inwalidów w miejscowości Kizyłkija (ok. 200 km. od Jalalbadu) i też dom starców w Oktiabrskoje
k. Jalalabadu (przebywa tam ponad 100 staruszków).Dzięki współpracy z kościołami protestanckimi w Osh otrzymaliśmy 800 prezentów przygotowanych przez dzieci z protestanckich parafii z Anglii. Prezenty rozdaliśmy w zaniedbanych rejonach Jalalabadu i Osh oraz w wioskach w okolicach Biszkeku. Ks. Remigiusz uczestniczył w miarę regularnie w spotkaniach pastorów protestanckich w Osh. Ostatnio zrodziła się idea prowadzenia ekumenicznego przedszkola dla chrześcijańskich dzieci w Osh, ale na razie decyzje w tej sprawie nie zostały podjęte.
W działalność charytatywną wpisują się robocze wizyty dr Thomasa Weggemanna, pediatry neuropatologa z Austrii, (którego gościliśmy w kwietniu) i Frau Hannelora Paither z Bawarii, która przyjechała do nas we wrześniu by wspomóc najuboższych mieszkańców.
</div>
Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-30572613531727610882012-12-31T20:21:00.002+01:002012-12-31T20:21:45.260+01:00Błogosławionego Nowego 2013 Roku...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs8-EuVU4orx26JNtqq8_gR0BU_e9T-A2RdOzN1PN7aW51DBZTr4sKiFGI1gYcQoGdS74fStWCsA-xB-PaQDp6BROISFjtLGCaJBAmQLQfAvakErZeT3snQCnkbGUO3NCE3lpQvuLwpgU/s1600/NR2013MJ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs8-EuVU4orx26JNtqq8_gR0BU_e9T-A2RdOzN1PN7aW51DBZTr4sKiFGI1gYcQoGdS74fStWCsA-xB-PaQDp6BROISFjtLGCaJBAmQLQfAvakErZeT3snQCnkbGUO3NCE3lpQvuLwpgU/s640/NR2013MJ.jpg" width="640" /></a></div>
<br />Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-30554271689897247912012-12-30T08:00:00.000+01:002012-12-30T08:00:06.317+01:00Misyjny Dzień Dziecka <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_X37qJwjxu-cUe3pkLu5aspB3h0mqadzXRozSV0b8a26VjoJ63IE7ERJCmc0z9vYTwhaDckgoItriODovm2wtDhKr8sv2kOn03B7qOmZAquTRbTuB_WJhklswMeIvjBoJ-M5iSdUFDjo/s1600/kiermasz_06.01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_X37qJwjxu-cUe3pkLu5aspB3h0mqadzXRozSV0b8a26VjoJ63IE7ERJCmc0z9vYTwhaDckgoItriODovm2wtDhKr8sv2kOn03B7qOmZAquTRbTuB_WJhklswMeIvjBoJ-M5iSdUFDjo/s640/kiermasz_06.01.jpg" width="455" /></a></div>
<br />Biuro Misyjne Jezuitów Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiejhttp://www.blogger.com/profile/17932750278965800205noreply@blogger.com0Rakowiecka 61, Warszawa, Polska52.205859821221864 21.00042842831112552.205251821221864 20.999167928311124 52.206467821221864 21.001688928311125tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-80676213329415101642012-12-29T08:00:00.000+01:002012-12-29T08:00:04.121+01:00Co wydarzyło się w parafii w Jalalabadzie? - cz. 1<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s1600/P1r015.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s320/P1r015.jpg" width="320" /></a>
<br />
<b><span style="font-size: large;">Kilka słów o tym, co wydarzyło się w naszej parafii w Jalalabadzie w 2012 r.</span></b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Jak co roku chcielibyśmy się podzielić z naszymi przyjaciółmi tym, co się działo w naszej parafii w 2012 roku. Nasza działalność dotyczyła trzech sfer: edukacyjnej, charytatywnej i ściśle parafialnej. Sfery te są w rzeczywistości ze sobą powiązane, ale dla większej przejrzystości niniejszego tekstu postaramy się je wyodrębnić. </div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
- 1 -</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Działalność parafialna</b> związana jest z organizacją życia religijnego dla niewielkiej, ok. 30 osobowej, grupy katolików zamieszkujących południową Kirgizje (województwo oszskie, jalalabadzkie i batkeńskie; obszar ten obejmujący powierzchnię ok. 200 tys. km2 zamieszkuje ok. 2 mln osób, prawie w 100 % muzułmanów). W naszej parafii były w tym roku dwa chrzty, cztery Pierwsze Komunie Św. i niestety też kilka pogrzebów. Mimo, że liczby opisujące działalność naszej parafii nie wydają się imponujące, to mamy nadzieję, że przyczyniamy się do lepszego poznania Tajemnicy Wcielenia przez, nie zawsze przychylny dla chrześcijaństwa,
świat muzułmański. </div>
<div style="text-align: justify;">
Za przejście z islamu na chrześcijaństwo nie ma co prawda na południu Kirgizji kary śmierci, ale zdarzają się przypadki dotkliwego pobicia, praktycznie zawsze jest się wykluczonym ze wspólnoty rodzinnej. Naszymi parafianami są przede wszystkim członkowie rodzin o korzeniach niemieckich przesiedlonych tutaj w czasie stalinowskich represji. Osoby innych narodowości czasem przychodzą do naszej kaplicy, ale nieszczególnie chcą się przygotowywać do chrztu w Kościele Katolickim – w tym roku mieliśmy tylko jeden chrzest dorosłej Uzbeczki. Wiosną została nam ofiarowana przez parafie św. Szczepana w Warszawie chrzcielnica, co zostało przez nas odczytane, jako jednoznaczny znak Woli Bożej określający nasza przyszłość. Na stałe w naszej parafii pracuje dwóch zakonników. W styczniu wyjechał na nową placówkę w Kazachstanie br. Damian Wojciechowski SJ, z kolei we wrześniu wyjechał do Moskwy do pracy w Instytucie św. Tomasza br. Vladimir Paszkow SJ, także we wrześniu przyjechał do nas o. Adam Malinowski SJ z Polski. Ojciec Adam oprócz pracy duszpasterskiej w ramach zajęć z dziećmi od razu zaangażował się w tworzenie kółka alpinistycznego i klubu astronomicznego. Jesienią w Jalalabadzie kupiliśmy, wyremontowaliśmy i przerobiliśmy na budynek mieszkalny kolejny barak z myślą o przyjeżdżających do nas wolontariuszach, a także, jako zaplecze dla prowadzonego przez o. Adama klubu astronomicznego. W naszej kaplicy w Osh wymieniliśmy dach na budynku (przeciekał tak poważnie, że zgniły podłogi i w dwóch pokojach zapadaliśmy się „pod ziemię) i postawiliśmy nowe ogrodzenie.<br />
Zasadniczy remont budynku przewidziany jest na wiosnę 2013, jeżeli tylko dotychczasowej właścicielce drugiej części domu uda się uporządkować sprawy formalne, a my zbierzemy odpowiednią ilość pieniędzy na zakup domu i remont. Osz jest drugim co do wielkości miastem Kirgizji, dotkniętym w dużym stopniu skutkami wojny domowej sprzed dwóch lat.
<br />
Mamy nadzieję, że posiadanie budynku nadającego się do stałego zamieszkania (szczególnie zimą doskwiera brak ogrzewania) pozwoli na większą skalę zaistnieć Kościołowi w tym mieście np. poprzez przyjazd woluntariuszy na dłuższy czas.
</div>
Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-460406763472804732.post-32902737228005484342012-12-28T20:01:00.001+01:002012-12-28T20:01:49.133+01:00Z Jalalabadu... <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s1600/P1r015.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWBZU-LKdYEJ75mRBN36mMnex7fu8OvLvQPE5CmamYRnZ8CfLW0x1J5MYhLSgzXQK45SUVnO8SgGwXYkoiDUSPxBc2JDtqeXRL6DzGEJsrxjE0EO0D4RceJfiHSL3-XCSXSS8abekwqM/s320/P1r015.jpg" width="320" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Drodzy Przyjaciele </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><span style="font-size: large;">Na Czas Świąt i na każdy dzień Nowego Roku życzymy Wam odczucia radości płynącej z więzi z P. Bogiem. </span></b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
W imieniu wspólnoty parafialnej oraz o. Krzysztofa Korolczuka SJ i br.
Damiana Wojciechowskiego SJ, którzy stali u początku tworzenia parafii w Jalalabadzie.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
o. Remigiusz Kalski SJ
</div>
<br />
<br />Mariusz Woyda - 150 LAT W ZDROWIUhttp://www.blogger.com/profile/01119573705597359560noreply@blogger.com0