Indie

Historia

Przed kasatą zakonu misje jezuickie w Indiach rozwijały się głównie dzięki Portugalczykom i Włochom. Z Polaków pracował w Indiach jedynie Gabriel Łętkowski z Prow. Litewskiej, który podczas wojen szwedzkich ukończył w Rzymie studia teol. i następnie wyjechał do Indii. Zmarł 3 VIII 1659 w Madurze (Malabar).

Po wypędzeniu jezuitów z Prus, w 1872 wyjechali na misje w Indiach: Franciszek Bröer, Jan Lachawietz i Karol Schaff. Bröer pracował w l. 1873-81 na różnych stacjach misyjnych w Bengalu, udzielał rekolekcji i rozwijał działalność charytatywną. Po powrocie z Indii udał się na misję na Podlasiu. Lachawietz powrócił z powodu choroby febry już w 1880 i zmarł w roku następnym w Krakowie. Schaff pracował w l. 1873-87 w Midnapore, Ihargram, Krishnochondropore, Balasore i Mohurbhuns. Wydał w Balasore w 1885 i 1886 indyjski modlitewnik z wykładem prawd chrześcijańskich oraz śpiewnik kościelny. Od 1877 pracował w Indiach Paweł Müller, członek Prow. Galicyjskiej, zmarły w Bodipoor w 1878. Od 1887 pracował też w Indiach Michał Twardowski, z prow. tuluzkiej, misjonarz w Trichinopol, Madura, Cuttapuly i wielu stacjach misyjnych. Zbudował w Cuttapuly kościół. Pielęgnował chorych w czasie zarazy cholery i tam zmarł w 1891.

Współczesność

Zobacz też

1. F. Bröer, Wspomnienia z missyi indyjskiej. Misje Katol. 4 (1885) 114-116
2. X. Michał Twardowski T. J., missyonarz w Indyach wschodnich. Misje Katol. 11 (1892) 57-61
3. Załęski, Jezuici V 837, 1164; ATJKr 954 I V (Pisma Karola Schaffa), 1219 I IV (Listy misjonarzy z Indii 1873-1900)