Duszpasterstwo biblijne... Cz. 1

Czym również zajmują się misjonarze?

    Duszpasterstwo biblijne inaczej, czyli o pielgrzymowaniu na Synaju śladami biblijnego Mojżesza i Hebrajczyków oraz Przedwiecznego Słowa

Trochę historii …

     Tak się złożyło, że w sierpniu 2011 roku minęło 15 lat od momentu, kiedy pierwszy raz wyruszyłem z grupą rekolektantów na Synaj, na pielgrzymkowy szlak śladami biblijnego Mojżesza i Hebrajczyków. W 1996 roku, niespełna w rok po otrzymaniu święceń kapłańskich, po zakceptowaniu propozycji mojego przełożonego zakonnego, objąłem opieką dzieło duszpasterskie zapoczątkowane przez innego jezuitę, Holendra O. Hansa Putmana. On to 5 lat wcześniej, celem uczczenia rocznicy związanej z początkami działalności Towarzystwa Jezusowego (zakonu jezuitów), zainicjował pielgrzymkę śladami biblijnego Mojżesza i „Ludu Bożego Wybrania” na Półwyspie Synaj. Pierwsze rekolekcje-pielgrzymki organizowane pod moim kierownictwem były naśladowaniem formy, jaką opracował O. Hans. Z czasem jednak udało mi się wypracować własny styl i formę tego swoistego pielgrzymowania z Pismem św. U jego podstawy znajduje się kilka istotnych dla mnie teologicznych intuicji. Wymienię tutaj tylko te najważniejsze.

Historia Misji - cz. 5 - Wczesny bizantynizm

            Katastrofa cesarstwa zachodniorzymskiego oraz znaczące osłabienie siły wschodniej jego części nie zahamowało rozwoju chrześcijaństwa. Natomiast problemem stawało się w coraz większym stopniu powstawanie nowych, silnych herezji, których przedstawiciele niejednokrotnie podejmowali próby prowadzenia akcji misyjnej niezależnie od Kościoła Katolickiego. Jednak ruchliwość przedstawicieli nestorianizmu i monofizytyzmu pozwoliła na znaczne rozszerzenie kręgu oddziaływania chrześcijaństwa. Nie da się stwierdzić co prawda czy w innym wypadku Kościół Katolicki nie odniósłby tak samo wielkich sukcesów jednakże misje tzw. kościołów narodowych niewątpliwie miały na swoim koncie duże osiągnięcia. Pewną constans było przesunięcie ciężkości w prowadzeniu misji poza granice dawnego cesarstwa. Coraz mniejszą rolę odgrywały tutaj dyrektywy i dekrety cesarskie, a coraz bardziej miało ono charakter wewnętrzno-kościelny. Zwiększała się rola biskupa rzymskiego w organizowaniu tego typu przedsięwzięć. Na szczególne uznanie zasłużył sobie na tym polu papież Grzegorz Wielki nazywany Dialogiem, który zainicjował wyprawę misyjną do Anglosasów. Wielkie zasługi położył tutaj również ruch monastyczny (Irlandia, wyspa Iona). Wśród gruzów cesarstwa doprowadzono do katolizacji ariańskich plemion germańskich.

Św. Andrzej Bobola

ur. 30 XI 1591 w Strachocinie k. Sanoka, wst. 1611 w Wilnie, ks. 1622 w Wilnie, zm. 16 V 1657 w Peredyle k. Janowa Poleskiego

Ukończył szkoły jezuickie w Braniewie. Studiował filoz. i teol. w Wilnie. Kaznodzieja, spowiednik i kapelan w więzieniach i przytułkach, pracował w Nieświeżu oraz przy kościele Św. Kazimierza w Wilnie. Superior w Bobrujsku 1630-33. Duszpasterz w Płocku i Łomży. Od 1642 przebywał stale w Pińsku, skąd w l. 1646-52 wyjeżdżał do Wilna dla podratowania zdrowia. Na Pińszczyźnie zasłynął z gorliwości apostolskiej. Jednaniem prawosławnych z Kościołem rzymskim wzbudzał niechęć, a nawet nienawiść przeciwników Unii Brzeskiej. W maju 1657 Pińsk został zajęty po raz drugi przez Kozaków. Bobola przebywał wówczas w Peredyle k. Janowa Poleskiego. Tam 16 V dopadli go Kozacy i zawlekli do miasteczka, gdzie dokonał męczeństwa wśród okrutnych tortur. Ciało sprowadzono do Pińska i pochowano w podziemiach kościoła. Odnaleziono je w 1702 nietknięte. Rozbudziło to nikły dotąd kult męczennika, a do grobu zaczęli napływać pielgrzymi.

Historia Misji - cz. 4 - Chrześcijańskie władanie

            Chrześcijaństwo u schyłku Cesarstwa Rzymskiego odniosło spektakularne zwycięstwo nad wierzeniami pogańskimi. Początkowo jedynie równouprawniona, z czasem stała się religią panującą, a w końcu IV w. n. e. za panowania cesarza Teodozjusza religią państwową. Niczego nie mógł zmienić tu fakt powrotu do pogaństwa cesarza Juliana nazywanego Apostatą i chwilowy nawrót do prześladowań. Dawne wierzenia czekała powolna lecz nieubłagana śmierć. Sam władca miał przed swoją śmiercią wypowiedzieć słynne zdanie: Galilejczyku, zwyciężyłeś! co było podsumowaniem plonów polityki tego ostatniego reformatora pogaństwa. Najpierw odebrano władzy cesarskiej charakteru boskiego choć uważano go za bożego pomazańca i wymagano przestrzegania ceremoniału dworskiego. Następnie przyszła kolej na zniesienie tytułu najwyższego kapłana przez władcę, odmowę subsydiowania kultu pogańskiego, usunięcie z budynku senatu posągu boginii Wiktorii oraz niszczenie świątyń i monumentów poświęconym pokonanym bóstwom. Na ich miejsce stawiano nowe kościoły, pomniki, pamiątkowe groby. Wiara chrześcijańska dosięgła każdego zakątka Imperium Rzymskiego, a działalność misyjna miała skutki znakomite. Odniesiono również niebagatelne sukcesy poza granicami państwa w postaci udanej akcji chrystianizacyjnej wśród German choć było to umniejszone przez fakt przyjęcia przez nich wiary w wersji ariańskiej propagowanej przez biskupa Wulfilę. Poza chrześcijaństwem pozostawali jedynie przedstawiciele bogatych rodów arystokratycznych, Żydzi i niektóre plemiona germańskie. Pozostawały pewne enklawy pogańskie na terytorium Egiptu i Syrii wywodzące się z tradycji ruchów politycznych wrogich Rzymowi jako takiemu.

Historia Misji - cz. 3 - Zwycięskie zmagania

            III wiek zastał chrześcijaństwo rozwijające się pod każdym względem. Ekspansja dokonywała się pod względem zarówno geograficznym jak i socjologicznym. Chrześcijanami stawali się członkowie wszystkich warstw społecznych. Panowanie cesarza Galiena przyniosło ustanie prześladowań. W wydanym przez niego edykcie zwracano chrześcijanom zagrabione miejsca kultu i umożliwiono praktykowanie  ich religii. Edykt otworzył trwający 40 lat okres pokoju religijnego, w którym wyznawcy nowej wiary rośli w siłę. Przekroczyli granicę Imperium Rzymskiego zakładając gminy w Armenii, Gruzji i Persji.

 Rozwój gmin chrześcijańskich  był solą w oku coraz większej grupy osób ze środowisk pogańskich. Imperium właśnie wkraczało w fazę kryzysu, który powodowały najazdy plemion germańskich, wojny wewnętrzne oraz rywalizacja z perskimi władcami z dynastii Sassanidów. Coraz intensywniej szukano kozła ofiarnego, którego można byłoby obarczyć winą za niepowodzenia cesarstwa. Wielu doradców augustów rzymskich oraz przedstawicieli pogańskiej nauki chciało widzieć chrześcijan winnymi istniejącego stanu rzeczy. Narastała intelektualna wrogość środowiska neoplatoników, którzy rozwinęli akcję zwalczania nowej religii za pomocą pamfletów. Do najwybitniejszych przedstawicieli tej grupy należał Porfiriusz. Jego zarzutom poświęcali najwięcej uwagi chrześcijańscy apologeci.

Historia Misji - cz. 2. - Wewnętrzne umocnienie

Wewnętrzne umocnienie 

      Sukces misji pawłowych doprowadził do znacznego rozszerzenia się granic wyznawanej wiary. Przyczynił się również do przezwyciężenia poważnych ograniczeń w jej rozwoju. Religia chrześcijańska rozprzestrzeniała się powoli lecz systematycznie. Wszędzie zdobywano nowych wyznawców. Coraz częściej wyznawcy nowej religi stawali się ośrodkiem zainteresowania różnych kół w cesarstwie. 

     Najwcześniejsze ślady pochodzą od rzymskiego historyka Tacyta i mówią o prześladowaniach za czasów cesarza Nerona, kiedy zrzucono winę na chrześcijan za wybuch pożaru w dzielnicy Rzymu, Zatybrze. Faktycznie penetracja Rzymu przez nieznaną religię budziła u wielu ludzi lęk i poczucie zagrożenia. W wielu miastach wyznawcy Jezusa byli pozywani przed sądy, wszczynano tumulty, rejestrowane coraz częściej przez rzymskie służby porządkowe. Żydzi mieli za złe chrześcijanom, że przyjmują w poczet wyznawców bez dokonywania obrzezania oraz obowiązku zachowywania przepisów Prawa.

Historia Misji - cz. 1. - Apostolska gorliwość

Apostolska gorliwość 

     Początek religii chrześcijańskiej różnie jest sytuowany. Teolodzy są skłonni upatrywać go na Golgocie nieopodal Jerozolimy. Historycy zaś wolą wyznaczyć inaugurację w dniu Zesłania Ducha Świętego w 30 r n.e. Wtedy bowiem uczniowie Mistrza z Nazaretu zdecydowali się wyjść z ukrycia w wieczeniku, gdzie schowali się, podając za Dziejami Apostolskimi “z obawy przed Żydami”. Opuszczając bezpieczne miejsce od razu zaczęli nauczać. Jest to zresztą obowiązek każdego chrześcijanina: dawać świadectwo o swojej wierze innym. Ten entuzjazm ewangelizacyjny stał się znakiem rozpoznawczym pierwszych chrześcijan dostrzeżonym już przez historyka żydowskiego Józefa Flawiusza. Na dodatek od początku był adresowany nie tylko do Żydów ale do pogan. Wyznawcy mieli głęboki uzasadnienie dla podejmowanej działalności misyjnej mające swoje źródło u Proroków.

Wyprawy do stacji misyjnej...

Mumbwa (ZAMBIA), 13 kwietnia 2012;

Drodzy Przyjaciele!

Przesyłam Wam kilka zdjęć z jednej wybranej wyprawy do stacji misyjnej w naszej Parafii. Stacja nazywa się St. Mary's KAPEPE. Taka wyprawa zabiera nam cały dzień. Po drodze mijają nas co jakiś czas zaprzęgi wołów. W kościółku z trawy jest miły chłodek. W takim chłodzie łatwiej się modlić i tańczyć.

 Część mężczyzn w buszu ubiera się bardzo elegancko do kościoła: garnitur i krawat. Gęstość zaludnienia w Zambii jest mała: 12 milionów na terenie dwa razy większym od Polski. Jest wiele rozmaitych kościołów w każdej wiosce. Dlatego wspólnotki katolickie w buszu bywają czasem bardzo małe. Przy okazji naszej wizyty, nasza ekipa przeprowadza rozmaite spotkania nauczające (biblijne i katechetyczne) dla rozmaitych grup. Dorośli uczą dorosłych. Młodzież uczy młodzież. A starsze dzieci uczą młodsze dzieci. Jak sie uda to czasem idziemy jeszcze na spacer, by pogawędzić nieformalnie. Przed nocą staramy się być z powrotem w Mumbwa.

Z Bogiem - RADOSNEGO ALLELUJA!

Józef Matyjek SJ

Fotorelacja:

Bł. Jan Beyzym

ur. 15 V 1850 w Beyzymach na Wołyniu, wst. 11 XII 1872 w Starej Wsi, ks. 26 VII 1881 w Krakowie, zm. 1 X 1912 w Maranie k. Fianarantsoa na Madagaskarze

Syn Jana i Olgi ze Stadnickich. Wychowawca młodzieży w Tarnopolu 1877-79 i 1881-87 oraz Chyrowie 1887-98. Równocześnie pref. infirmerii, opiekował się chorymi konwiktorami i przejściowo uczył języka francuskiego i rosyjskiego. Pod koniec 1898 wyjechał na Madagaskar, gdzie po zapoznaniu się z miejscowym językiem pracował w schronisku dla trędowatych w Ambahiwuraku. Mimo trudności ze strony rządu francuskiego rozpoczął w 1903 budowę nowoczesnego schroniska w Maranie k. Fianarantsoa. Oprócz opieki nad chorymi, kierował budową, rzeźbił wystrój kaplicy i prowadził szeroką korespondencję. W 1911 ukończył zakład w dużym stopniu ze składek społeczeństwa polskiego. Zamierzał wyjechać do pracy nad zesłańcami na Sachalinie, padł jednak ofiarą uporczywej febry, zaraziwszy się też wcześniej trądem. Zmarł w opinii świętości. Listy pisane do redakcji Misji Katolickich stały się popularną, często czytywaną lekturą. Dochodzenie kanoniczne w sprawie beatyfikacji, przygotowywane przez wicepostulatora Czesława Drążka, zostało zakończone w 1986 w Krakowie i w 1987 na Madagaskarze. Dnia 21 XII 1992 pap. Jan Paweł II wydał dekret o heroiczności cnót misjonarza. Proces beatyfikacyjny prowadzony jest obecnie w Rzymie.

Przestępstwa sexulane wobec dzieci - child defilement

Mumbwa, (Zambia) 28 lutego 2012;

Drodzy Przyjaciele!

     Idąc za apelem biskupów zambijskich, by pracować w celu ochrony dzieci wobec rosnącej liczby przypadków przestępstw seksualnych wobec dzieci (child defilement), podjąłem ten temat w ramach rekolekcji wielkopostnych.  

     Rozmawiamy. Jest to coś nowego w Kościele. Kobiety mówią, że najczęściej te rzeczy dzieją się w domach rodzinnych i tak są traktowane: jako wewnętrzne sprawy rodzinne. Jeżeli przestępcą jest ojciec - mąż albo wujek, jest on często jedynym albo głównym żywicielem rodziny. Jeżeli by poszedł do więzienia na wiele lat, jak prawo przewiduje, to taka rodzina nie ma szans na przeżycie, na opłacenie szkół itd. Jeżeli kobieta doniesie o przestępstwie, mężczyzna najczęściej sobie poradzi. Kobiety mówią, że każdy woli dać w łapę jedną krowę i nie iść do więzienia na 25 lat. A gdy sobie poradzi z władzami, to wyrzuci z domu żonę, bo za dużo gada. Doniesienie na policję przez żonę i matkę jest więc bardzo ryzykowne.

Informacje z Zambi... :)

Mumbwa (Zambia), 10 lutego 2012;

Drodzy Przyjaciele!

    W końcu stycznia 2012 biskupi Zambii opublikowali komunikat. Biskupi wskazują na kilka kluczowych aspektów życia państwa i narodu zambijskiego. Uderza mnie koegzystencja nadzwyczajnie dobrych i skrajnie złych zjawisk społecznych.Ze złożonej sytuacji wybieram cztery proste fakty.

To, co jest nadzwyczaj dobre:

Festiwal Chórów - Zambia

W ostatnią niedzielę mieliśmy nasze święto parafialne Chrystusa Króla.

U nas zawsze to święto idzie w parze z celebracją świętej Cecylii, ze względu na zbieżność czasową.

W wigilię Chrystusa Króla organizujemy konkurs - Festiwal Chórów.

W tym roku nie było żadnych chórów spoza naszej parafii, a w ramach naszej parafii stanęło do współzawodnictwa 13 chórów. Nasi ludzie lubią muzykować. Jest to silny punkt naszego Kościoła.

Konkurs trwał przez cały dzień, dlatego skasowaliśmy QUIZ biblijny.

Załączam przykładowe zdjęcie - chóru naszej parafialnej organizacji, która nazywa się KSAWERIANIE (od św. Franciszka Ksawerego SJ).

Z Bogiem - Józef Matyjek SJ

Malawi - NADZIEJA NA PRZYSZŁOŚC

Malawi jest "Gorącym sercem Afryki" ‐to właśnie głoszą plakaty turystyczne!
Rzeczywiście jest to piękne miejsce z ogromnym potencjałem, ale także kraj dotknięty
ubóstwem, w rankingu zajmuje 153 miejsce na 169 według danych Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju, z 75% ludności żyjącej poniżej granicy ubóstwa.
Jednym z głównych czynników wpływających na tę sytuację ubóstwa jest brak dobrego systemu edukacyjnego. Żaden kraj nie może się rozwijać, chyba, że kładzie duży nacisk na edukację młodzieży.
Ale dziś mniej niż 35% młodzieży w Malawi ma szansę uczęszczania do szkoły średniej – a dziewcząt mniej niż 30%. A z tych, którzy kończą szkołę średnią, tylko 45% zdaje egzamin końcowy.

Z Egiptu więcej...

    W ramach współpracy między Prowincją Wielkopolsko-Mazowiecką (PWM), a Prowincją Bliskiego Wschodu odnośnie misji, z wydatną pomocą Biura Misyjnego prowadzonego przez O. Aleksandra Jacyniaka, SJ pracujący na misjach w Egipcie O. Wiesław Gontarz SJ i O. Ryszard Wtorek, SJ podjęli na terenie Egiptu dzieło materialnego wspierania działalności ignacjańskiego ruchu młodzieży MEJ (Mouvement Eucharistique de Jeunes). Raport z ostatnio finansowo wspartego przez Biuro Misyjne PWM letniego obozu wolontariuszy MEJ w pięciu wioskach Górnego Egiptu zamieszczono na łamach Blogu MisjeJezuici. 

Report mission Egypt 2011

    Koordynator finansowego wsparcia wspomnianego wyżej obozu egipskiego MEJ, O. Ryszard Wtorek, SJ korzystając z obecności tego raportu na Blogu Misje Jezuici, chciałby w imieniu młodzieży uczestniczącej w obozie oraz krajowego Moderatora MEJ w Egipcie Magdiego Nazmi, SJ serdecznie podziękować wszystkim polskim darczyńcom, którzy swoją finansową pomocą przyczynili się do umożliwienia zorganizowania tego, tak wiele dającego radości i dobra potrzebującej egipskiej młodzieży dzieła.

RW, Kair.  

Bierzmowanie - Zambia

Drodzy Przyjaciele!

Biskup spędził z nami dwa weekendy, bierzmując naszych parafian w czterech wybranych miejscach naszej parafii.

Na następny raz biskup zapowiedział, że spędzi z nami trzy weekendy i będzie bierzmował w sześciu wybranych miejscach.

Czyli sprawa się rozwija.

W załączniku jeszcze kilka zdjęć z egzaminowania dopuszczającego do bierzmowania.

Z Bogiem - Józef Matyjek SJ

Pozdrowienia z Konga

Witam serdecznie.

Pozdrawiam również serdecznie w ten piękny niedzielny poranek. Jest tak pięknie jak na Afrykę przystało.

Wszystko zalane słońcem i bardzo zielono, bo to sezon deszczowy. Nie mówiąc już o ptakach, których jest tu dziesiątki - żywią się one pracą naszych rąk i z nimi dzielimy prawie na pół nasze zbiory. Dlatego są takie grube, że nie wiem, czy z czasem będą w stanie latać. Afryka to prawdziwa Ameryka dla ptaków. Dziś jest dzień wolny - niedziela. Siostry pojechały na msze na wioskowe parafie, a ja idę na 11 więc mam nieco czasu. Poza tym założyłyśmy stały internet, co nam ułatwi kontakty ze światem. Do tej pory mieszkałyśmy "za lasem".

Report mission Egypt 2011

Dear Sir

Mouvement Eucharistique des Jeunes (MEJ) jest ruchem chrześcijańskim obecnych w egipskich szkołach.

Każdego lata członkowie MEJ prowadzą obóz misyjny w defaworyzowanych regionach Egiptu, szczególnie w Górnym Egipcie (Assiut i Minya).

W ciągu roku nasza misja miała możliwość odpowiedzieć na potrzeby społeczne oraz przyczyniać się do rozwoju społeczeństwa w następujących sektorach:

Działalność na rzecz dzieci

• Animowanie spotkań i zabaw dla dzieci które uczą wartości, oraz pomagają zrozumieć i odgrywać pozytywna rolę w ich środowisku. 
• Organizowanie warsztatów i zabaw mających na celu rozwój umiejętności. 
• Proponowanie projektów zachęcających do wykorzystania swoich zdolności i umiejętności. 
• Na zakończenie programu uczestnicy otrzymali przybory szkolne. 

Działalność na rzecz rodziny

LOTERIA MISYJNA 2012 w Toruniu

W dniu dzisiejszym, czyli 29 stycznie br w Kościele Świętego Ducha w Toruniu odbyła się LOTERIA MISYJNA.

Tegorocznym celem naszej loterii było zebranie funduszy na edukację rolniczą oraz zakup sadzonek w Afryce.
Na odwiedzających czekało wiele atrakcyjnych fantów.

 Po każdej mszy od 9.00 do 20.30. można było nabywać fanty co łaska...

KIERMASZ DARÓW!!!

Przed nami kolejny kiermasz darów na misje, 

który odbędzie się w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli 

na Rakowieckiej w Warszawie, 

w niedzielę 15 stycznia 2012 r. 

Cel: Wspieranie budowy Centrum Edukacyjnego w Malawii.

Serdecznie zapraszamy!!!

Zechciejcie ofiarować na kiermasz przedmioty, których możecie się pozbyć i które mogłyby kogokolwiek zainteresować. Mogą to być:

• rękodzieło artystyczne, zabawki, pamiątki, upominki,
• książki, albumy, filmy, obrazy, fotografie, znaczki, medale,
• przedmioty domowego użytku,
• prezenty, którymi już się nacieszyliście, itd.
  

Dary te można dostarczać do piątku.

SPORT, SEX I MSZA MLODZIEŻOWA...

Mumbwa, ZAMBIA; 3 sierpnie 2011

Drodzy Przyjaciele!

W okresie polskiego lata, my w Zambii mamy porę zimną, odpowiednią na organizowanie imprez sportowych.

W tym czasie co roku młodzież w naszym dekanacie "Lusaka-Zachód" stara się zorganizować rozgrywki sportowe rozmaitych dyscyplin. Jest to impreza kontrowersyjna w Kościele. Poszczególne drużyny parafialne dobierają sobie młodzież, która ma wygrać w danej dyscyplinie sportowej, pomijając to, czy dane osoby mają jakikolwiek związek z Kościołem, czy też nie. Część młodzieży nie ma wiele wspólnego z naszym Kościołem i dlatego to wydarzenie może łatwo wymknąć się spod kontroli organizatorów, biorąc pod uwagę setki młodzieży, które nocują w parafii, która w danym roku jest miejscem tych rozgrywek sportowych. Zdarzają się przypadki pijaństwa, wandalizmu i wolnego seksu. Parafie więc generalnie nie chcą tej imprezy przyjmować u siebie. Natomiast młodzież tego chce, ale coraz trudniej znaleźć parafię, która by zaryzykowała zorganizowanie takich rozgrywek u siebie. Niektórzy proboszczowie się skarżą, że gdy młodzież spędza kilka nocy w jakiejś parafii, po dziewięciu miesiącach rodzą się dzieci, jako owoc takiej imprezy; proszą więc, by "sport-festiwal" wiązał się tylko z jedną nocą w danej parafii.

Misje w filmach - Misja

Jezuita ojciec Gabriel (Jeremy Irons) podejmuje wyprawę w głąb południowo - amerykańskiej dżungli, gdzie buduje misje dla Indian Guarani. Niespodziewanie zyskuje sprzymierzeńca w osobie Rodriga Mendozy (Robert De Niro), nawróconego najemnika - łowcy niewolników i bratobójcy. Gdy Hiszpania sprzedaje swą kolonię Portugalii, Jezuici postanawiają bronić terytorium ,,nad wodospadami" przed portugalską agresją. W cywilizowanym świecie jest wówczas połowa osiemnastego wieku. Film pod każdym względem niezwykły. Oszczędna, a mimo to pełna ekspresji gra aktorska. Niecodzienna aurę współtworzą: naturalna sceneria dzikiej Amazonii i osobliwa muzyka Ennio Morricone. Film obsypany wieloma nagrodami m.in. Złotą Palmą w Cannes - 1986

Można obejżeć w necie:

Liturgia Wigili Paschalnej w Kirgizji

Z archiwum

2008-03-28

Po raz pierwszy Liturgia Wigili Paschalnej w Parafii Matki Teresy z Kalkuty w Dzalalabadzie w Kirgizji była sprawowana w nowej kaplicy przerobionej ze sklepu mlecznego. W wielki piątek liturgię poprzedził pokaz filmu Mela Gibsona "Pasja". Niestety modlitewne skupienie zakłócili chuligani, którzy obrzucili dom parafialny kamieniami, wybili szybę i zerwali plakaty informujace o świętach.

Podczas liturgii paschalnej po raz pierwszy w dwuletniej historii parafii był udzielany sakrament chrztu. Ochrzczona zostala 55 letnia Nina Szabel, potomek zesłanych do Kirgizji przez Stalina Niemców. Po raz pierwszy w strojach liturgicznych sluzyli tez minstranci, a wlasciwie ministrantki. Po liturgii w sali parafialnej odbyła sie agapa - uczta dla wszystkich parafian. Każda rodzina otrzymała od proboszcza w prezencie ciasto w formie baranka Paschalnego. W Niedzielę wielkanocną Ojciec Krzysztof Korolczuk proboszcz parafii w Dzalalabadzie, pojechał do oddalonego o 100 km miasta Osz i odprawił tam Msze świętą dla kilkunastoosobowej wspólnoty katolickiej w tym mieście. Katolicy zbieraja sie tam na Mszy świętej od ponad dwóch lat, ale tylko od miesiąca mogą się modlię w niewielkiej kaplicy w domu zakupionym dla potrzeb parafii.

Misyjność Kościoła

WPROWADZENIE DO ENCYKLIKI 

REDEMPTORIS MISSIO

1. Misja Chrystusa Odkupiciela powierzona Kościołowi, nie została jeszcze bynajmniej wypełniona do końca. Gdy u schyłku drugiego tysiąclecia od Jego przyjścia obejmujemy spojrzeniem ludzkość, przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie musimy zaangażować wszystkie nasze siły. To Duch Święty przynagla do głoszenia wielkich dzieł Bożych: "Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!" (2 Kor 9, 16). W imieniu całego Kościoła muszę powtórzyć to wołanie świętego Pawła.Od samego początku mojego pontyfikatu zdecydowałem się podróżować aż po krańce ziemi, by dać wyraz tej trosce misyjnej, i właśnie bezpośredni kontakt z ludami, które nie znają Chrystusa, przekonał mnie bardziej, jak pilna jest ta działalność, której poświęcam niniejszą Encyklikę.Sobór Watykański II zamierzył odnowę życia i działalności Kościoła zgodnie z potrzebami współczesnego świata: podkreślił "misyjność" Kościoła, opierając ją w sposób dynamiczny wprost na misji trynitarnej. Impuls misyjny należy zatem do wewnętrznej natury życia chrześcijańskiego i stanowi również natchnienie dla ekumenizmu: "Aby wszyscy stanowili jedno (...), aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał" (J 17, 21).

Święta w Kirgizji

Z archiwum

2007-01-03

O Świętach Bożego Narodzenia w Kirgizji pisze br. Damian Wojciechowski SJ.

W Dżalalabadzie, położonym na południu Kirgizji, w parafii Matki Teresy z Kalkuty pasterka była odprawiana o godz. 18, tak żeby wszyscy mogli bezpiecznie wrócić do domu. Jeszcze nigdy w maleńkiej parafialnej kaplicy nie było tylu ludzi. Wielu z nich było po raz pierwszy w kościele i nawet nie wiedzieli jak się przeżegnać -czemu trudno się dziwić, jeśli wziąć pod uwagę 70 lat ateizacji w czasach komunizmu, a także to, ze obecnie 99% mieszkańców miasta to muzułmanie. Dzieci przygotowały maleńką papierową szopkę, a po Mszy Św. Mikołaj rozdawał im prezenty. W samo Boże Narodzenie Ojciec Krzysztof Korolczuk odprawiał Mszę Świętą w oddalonym o 120 km mieście Osz. Msza jak zwykle była w prywatnym mieszkaniu, gdzie zgromadziły się jedna polska i jedna niemiecka rodzina. W środę parafianie zorganizowali jasełka w domu dla dzieci inwalidów, gdzie żyje ponad 100 dzieci, w większości muzułmańskich. Wiele z tych dzieci jest całkowicie sparaliżowana. Proboszcz wziął na siebie obowiązki św. Mikołaja, którego i tak większość nazywała Diedom Marozom. W czwartek zorganizowano w miejscowym więzieniu pokaz filmu "Jezus" i maleńki poczęstunek dla więźniów chrześcijan. W piątek parafianie rozdawali paczki ze słodyczami i owocami w domu starców. Jeszcze do niedawna w tym domu starców żyła pochodząca z Łukowa Regina Buczek, która tuż przed świętami wróciła do Polski i Boże Narodzenie spędziła ze swoja rodzina, która zobaczyła po raz pierwszy po 61 latach pobytu na obczyźnie.

KIERMASZ DARÓW

W Niedzielę Misyjną 23. 10. 2011 r. w godz. 7.45 – 21.00

odbędzie się przy Sanktuarium św. A. Boboli 
(ul. Rakowiecka 61)

KIERMASZ  DARÓW

ZEBRANE OFIARY ZOSTANĄ PRZENACZONE

NA UPOWSZECHNIANIE LITERATURY BIBILIJNEJ

W JĘZYKU ROSYJSKIM

Zechciejcie ofiarować na kiermasz przedmioty, których możecie się pozbyć i które mogłyby kogokolwiek zainteresować. Mogą to być:

·    rękodzieło artystyczne, zabawki, pamiątki, upominki,

·    książki, albumy, filmy, obrazy, fotografie, znaczki, medale,

·    przedmioty domowego użytku,

·    prezenty, którymi już się nacieszyliście, itd.

Dary te można dostarczać do piątku 22. 10. 2011 do zakrystii.